Cornus canadensis

Cornus canadensis
dereń kanadyjski

Dorastający zaledwie do kilku lub kilkunastu cm wysokości dereń kanadyjski w niczym nie przypomina znanych nam dereni krzewiastych: jadalnego, białego czy rozłogowego. Jest to niska, ścieląca się krzewinka, która naturalne rośnie na Alasce, Grenlandii, Kamczatce, Sachalinie, w USA, Kanadzie, Korei i Japonii. Z podziemnych drewniejących łodyg corocznie wyrastają cienkie zielone pędy. Pędy te są proste, nierozgałęzione i opatrzone kilkoma jasnozielonymi liśćmi o wyraźnym, żebrowanym i zagłębionym unerwieniu biegnącym od podstawy do wierzchołka blaszki liściowej. U wierzchołka pędów liście są bardziej jajowate, zagęszczone i ułożone, zwykle po 6 lub 4, na wzór rozety, tworząc efektowne tło dla kwiatów, a precyzyjniej ujmując – dla liści podkwiatostanowych, nazywanych przez botaników podsadkami. Same kwiaty są drobne, o średnicy 2 mm, niepozorne, kremowe z purpurowym słupkiem, zebrane po 20-30 sztuk w szczytowym kwiatostanie. To, co zwraca i przyciąga uwagę, to właśnie położone u podstawy kwiatostanu 4 białe podsadki przypominające płatki korony. Dereń kanadyjski zakwita w czerwcu . Dojrzewające latem owoce są jaskrawoczerwone, kuliste, mają około 0,5 cm średnicy i są zebrane w kuliste owocostany. Owoce utrzymują się  aż do zimy. W tym okresie krzewinki prezentują się równie ciekawie, co w trakcie kwitnienia. W łagodne zimy liście mogą się utrzymywać na pędach, natomiast zwykle jednak opadają w całości.  Na wiosnę rośliny ponownie budzą się do życia wypuszczając nowe pędy i liście.

Dereń kanadyjski preferuje miejsca chłodne, wilgotne i ocienione. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, przepuszczalnych, stale umiarkowanie wilgotnych, natomiast na glebach zbyt ciężkich i zwięzłych słabo się rozrasta. Jest to roślina odporna na mróz znosząca spadki temperatury do – 40° C, zdrowa, wolna od szkodników i chorób. Doskonale nadaje się do zadarniania i tworzenia kobierców pod koronami drzew i w cienistych zakątkach ogrodu.