22 października 2015

Cercidiphyllum japonicum

Podziel się!

Cercidiphyllum japonicum
grujecznik japoński

to dosyć egzotyczne drzewo pochodzi z Azji. Naturalnie występuje przede wszystkim w Japonii i Chinach, gdzie osiąga znaczne rozmiary, nierzadko przekraczając 30 m wysokości. W Polsce dorasta do 15-20 m wysokości. Dosyć często tworzy formy wielopienne i w pierwszych latach uprawy przypomina wysokie krzewy. Pnie i konary pokrywa włóknista, podłużnie spękana kora. Długopędy są cienkie, czerwonobrązowe, rozgałęziają się widlasto. Krótkopędy są liczne, wyrastają nawet z grubych gałęzi i konarów. Liście są zielone z delikatnym, niebieskawym akcentem, od spodu nieco owłosione i sinawe, mają do 8 cm długości. Rozwijające się wiosną młode liście są fioletowawe, później zielenieją. Na długopędach blaszki liściowe są okrągłe, mają sercowatą nasadę a na brzegu są karbowane. Liście wyrastające z krótkopędów są jajowate, a ich brzegi pozostają gładkie. Jesienią drzewa przybierają ciepłe barwy w odcieniach  czerwieni, pomarańczy i złota. Po opadnięciu liście wydzielają ciekawy korzenny i słodki zapach przypominający zapach piernika. Prawdopodobnie dlatego w Niemczech grujecznik jest nazywany piernikowym drzewem. Grujecznik japoński jest rośliną dwupienną. Kwiaty męskie i żeńskie występują  oddzielnie na osobnych egzemplarzach. Drobne, czerwone kwiaty pozbawione okwiatu pojawiają się obficie na nagich gałązkach w kwietniu i maju przed rozwojem liści. Są wtedy wyjątkowo atrakcyjne. Owoce w postaci wąskich mieszków zimą wabią gile, które lubią zjadać ukryte wewnątrz nasiona.

Grujecznik japoński preferuje gleby żyzne, stale umiarkowanie wilgotne, nie narażone na przesychanie. Drzewa najlepiej rosną w miejscach zacisznych, od lekko ocienionych po nasłonecznione. Są odporne na mróz, ale wrażliwe na wiosenne, majowe przymrozki. Młode rośliny są bardziej narażone na przemarzanie, dlatego w pierwszych latach uprawy pnie młodych roślin warto okrywać słomianym chochołem.

Drzewa nadają się do sadzenia w ogrodach przydomowych i parkach. Ich ozdobą są zdrowe, ładne liście. Mogą być sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach. Dobrze prezentują się w pobliżu zbiorników wodnych oraz w ogrodach orientalnych.