3 kwietnia 2017

Świdośliwa Lamarcka

Podziel się!

Amelanchier lamarckii
świdośliwa Lamarcka

 

Świdośliwy to popularne krzewy powszechnie uprawiane w Europie zachodniej. W Polsce są ciągle mało znane i prawie niespotykane w ogrodach. Może nadszedł czas aby to zmienić? Tym bardziej, że są ciekawe, mrozoodporne i zwyczajnie ładne. W uprawie spotyka się kilka gatunków pochodzących głównie z Ameryki Północnej.

Świdośliwa Lamarcka to kanadyjski gatunek tworzący duże krzewy (czasami nawet małe drzewa) o wzniesionym pokroju, dorastający do kilku metrów wysokości (maksymalnie może uzyskiwać nawet 10 m wysokości). Jej liście są owalne, drobno piłkowane, o zaostrzonym wierzchołku i 5-10 cm długości. Młode liście mają lekko brązowy kolor, następnie zielenieją by jesienią przybrać ładne, złocistożółte zabarwienie. Kwiaty są drobne, białe do 1 cm średnicy, zebrane po kilka sztuk (do dziesięciu) w przewisające, groniaste kwiatostany. Rośliny kwitną wcześnie  - na przełomie kwietnia i maja. W lipcu świdośliwa Lamarcka  pokrywa się dużą ilością purpurowo-czerwonych, jadalnych, kulistych owoców o średnicy 1 cm. Można je konsumować na surowo lub przetwarzać. Świetnie nadają się do suszenia oraz na kompoty.

Krzewy te mają przeciętne wymagania uprawowe. Najlepiej rosną na żyznych i stale umiarkowanie wilgotnych glebach, o zróżnicowanej kwasowości. Stanowisko do ich uprawy powinno być słoneczne lub półcieniste. Jest to gatunek o dużej mrozoodporności i z powodzeniem może rosnąć na terenie całego kraju. Jest rośliną odporną na choroby i szkodniki. Krzewy świdośliwy nie wymagają cięcia.

Świdośliwy ze względu na spore rozmiary nadają się raczej do sadzenia w większych ogrodach i parkach. Ze względu na wyprostowany pokrój mogą być wykorzystywane do tworzenia szpalerów i żywopłotów nieformowanych. Można je wprowadzać do ogrodów naturalistycznych i nasadzeń krajobrazowych. Mogą także stanowić ciekawy, dominujący element każdej kompozycji wielogatunkowej. Szczególnie warto łączyć świdośliwę z niższymi gatunkami o kolorowych liściach np. dereniami, berberysami czy pęcherznicami  oraz krzewami o długim kwitnieniu np. pięciornikami, krzewuszkami i hortensjami.