Grusza drobnoowocowa ‘Chanticleer’

Pyrus calleryana 'Chanticleer'
Grusza drobnoowocowa 'Chanticleer'

Grusze to doskonale wszystkim znane drzewa owocowe, uprawiane w sadach, na działkach i w ogrodach przydomowych dla smacznych, soczystych owoców. Na świecie występuje około 30 gatunków grusz, a kilka z nich uprawia się dla celów ozdobnych – są to między innymi grusza pospolita ‘Beech Hill’, grusza wierzbolistna ‘Pendula’ i chyba najpopularniejsza grusza drobnoowocowa ‘Chanticleer’ – często wykorzystywana w przestrzeni miejskiej jako drzewo przyuliczne.

Grusza drobnoowocowa ‘Chanticleer’ to amerykańska odmiana uzyskana w 1959 r. przez Edwarda Scallona. Jest to średniej wielkości drzewo o regularnej koronie, w starszym wieku przyjmujące kształt wąskiego stożka. Dorasta do 12-15 m wysokości i około 4 m szerokości. Tworzy wyraźny przewodnik, z którego pod ostrym kątem wyrastają strzeliste pędy boczne. Pędy są zróżnicowane na długo i krótkopędy. Liście są jajowate, na wierzchołku zaostrzone, brzegiem piłkowane, maja do 8 cm długości, są intensywnie zielone, jesienią przebarwiają się na żółto, pomarańczowo i czerwono, długo utrzymują się na drzewie. Dekoracyjne białe kwiaty o średnicy około 2,5 cm zebrane są w kilkukwiatowe baldachogrona, rozwijają się na przełomie kwietnia i maja z różowych pąków. W tym czasie drzewo przyciąga uwagę obfitością kwiatów i szumem uwijających się nad nimi owadów zapylających. Owoce są drobne, zielone, po dojrzeniu brązowe, ale mało widoczne i niezbyt dekoracyjne. Nie nadają się też do jedzenia.

Grusza drobnoowocowa jest drzewem o niedużych wymaganiach uprawowych, dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych na stanowiskach słonecznych, toleruje suszę. Na glebach żyznych, stale umiarkowanie wilgotnych rośnie silnie. Odmiana ‘Chanticleer’ jest zdrowa, odporna na choroby i mróz, może być sadzona na terenie prawie całego kraju, poza najchłodniejszymi rejonami Północno-Wschodniej Polski i rejonami górskimi, gdzie w ostre zimy może przemarzać. Dzięki wąskim koronom doskonale nadaje się do sadzenia w miastach wzdłuż dróg i ulic, ale też w zieleni osiedlowej, parkowej, na działkach i w ogrodach przydomowych. Dobrze prezentuje się takżę sadzona jako soliter.