16 kwietnia 2012

Magnolia ×soulangeana 'Lennei'

Podziel się!
Magnolia ×soulangeana ‘Lennei’ 

Uroda tych roślin i zachwyt, jaki budzą wczesną wiosną, obsypane setkami nadzwyczaj dużych kwiatów, bezdyskusyjnie stawiają magnolię na czele ogrodowej arystokracji. Podziwiając te niezwykłej urody drzewa i krzewy możemy niesłusznie pomyśleć, że są trudne w uprawie i drogie. Tymczasem magnolie to jedne z mniej wymagających, ogrodowych piękności.  Wcale nie są kapryśne, wręcz przeciwnie, rosną zdrowo, nie są lubiane przez szkodniki, a cena roślin w mniejszych pojemnikach wcale nie jest wysoka, dlatego z pewnością warto je sadzić.
 
Sięgając w głąb historii naturalnej, magnolia była prawdopodobnie pierwszą rośliną kwiatową, która w toku ewolucji pojawiła się na naszej planecie jeszcze przed epoką lodowcową. Obecnie rodzaj ten liczy około 80 gatunków, z których najbardziej znany to magnolia Soulangea, zwana także magnolią pośrednią. Wśród wielu jej form uwagę zwraca odmiana ‘Lennei’ – jeden z pierwszych klonów uzyskany w 1840 roku we Florencji przez Giuseppe Salvi’ego, następnie sprzedany do szkółki Alfreda Topf’a z Erfurtu, który nadał odmianie nazwę na cześć niemieckiego botanika Petera Josepha Lenné.
 
Magnolia ×soulangeana ‘Lennei’ jest niewielkim, szybko rosnącym drzewem o rozłożystej koronie, osiągającym 6-8m wysokości. Na przełomie kwietnia i maja, jeszcze zanim rozwiną się liście, na pędach pojawiają się wyjątkowo okazałe, lekko pachnące, kwiaty. Pąki kwiatowe tuż przed otwarciem są wydłużone, smukłe, ciemnopurpurowe, u nasady niemal czarne, osadzone pojedynczo na wierzchołkach krótkopędów. Pękate kwiaty osiągają średnicę 12-16 cm, składają się z 6 mięsistych, muszelkowatych tepali (płatków), na zewnątrz ciemnoróżowych, u podstawy purpurowych, wewnątrz zaś białawych, z delikatnym, różowym odcieniem. Rozchylające się w trakcie kwitnienia zewnętrzne tepale rozjaśniają barwę kwiatów. Wewnątrz kwiatu, na wypukłym dnie kwiatowym, znajdują się osadzone spiralnie liczne pręciki i słupki. Drzewa kwitną co roku bardzo obficie, a kwiaty utrzymują się w zależności od pogody do dwóch, niekiedy nawet trzech tygodni. Wraz z końcem kwitnienia na gałązkach rozwijają się piękne, duże liście długości 15-18 cm. Blaszki liściowe są jajowate, całobrzegie, osadzone na krótkich ogonkach. Młode liście mają barwę jasnozieloną, później ciemnieją i stają się skórzaste. O bogatych walorach dekoracyjnych drzewa świadczą nagrody i wyróżnienia. Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wyróżniło magnolię ‘Lennei’ przyznając w 1863 roku nagrodę First Class Certificate (FCC), a następnie w 1984 roku nagrodą Award of Garden Merit (AGM).
 
Uprawa magnolii nie jest skomplikowana. Rośliny te najlepiej czują się w miejscach zacisznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru i dobrze nasłonecznionych. Wybierając stanowisko należy pamiętać, aby zapewnić roślinie dosyć dużą przestrzeń, nie tylko dlatego, że odmiana ‘Lennei’ tworzy szeroką koronę, ale również ze względu na jej przepiękne walory dekoracyjne, które najlepiej prezentują się, gdy roślina jest dobrze wyeksponowana. Gleba powinna być żyzna, próchnicza, dostatecznie wilgotna o kwaśnym odczynie. Po posadzeniu drzewek glebę należy ściółkować. Ściółkowanie zapobiega szybkiemu przesychaniu podłoża, zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem, zapobiega zachwaszczeniu oraz, jeśli użyjemy do tego celu przekompostowanej kory sosnowej, sprzyja zakwaszeniu podłoża. W okresie suszy młode drzewa należy podlewać. Magnolia nie znosi cięcia. Zabieg wykonujemy wyłącznie w celach fitosanitarnych, aby usunąć chore lub przemarznięte pędy. Młode egzemplarze warto na zimę zabezpieczyć przed mrozem słomianymi matami. Podczas mroźnych zim, pąki kwiatowe mogą niestety przemarzać, ale pędy są o wiele bardziej odporne na uszkodzenia.