Rosa 'Alba Meidiland'

Róże okrywowe są stosunkowo młodą grupą, wyodrębnioną w latach 70-tych XX wieku. Charakteryzują się płożącym pokrojem, dzięki czemu oprócz tradycyjnego zastosowania, można je traktować jak rośliny zadarniające. ‘Alba Meidiland’ to jedna z najwartościowszych odmian zaliczanych do tej grupy.

Rosa ‘Alba Meidiland’ (róża ‘Alba Meidiland’) (synonim ‘Meiflopan’ została wyhodowana we Francji przez Marie-Luise Meilland w 1987 roku i pochodzi od Rosa sempervirens (róży wiecznie zielonej). Rośnie silnie i doskonale się krzewi. Osiąga wysokość od 60 do 120 cm przy podobnej szerokości. Długie, początkowo proste pędy w miarę wzrostu malowniczo przewisają pod ciężarem szczytowych kwiatostanów. Pędy są kolczaste, dosyć cienkie ale mocne i elastyczne.  Ponadto są one gęsto pokryte małymi lub średniej wielkości, ciemnozielonymi, matowymi liśćmi o delikatnej budowie, na brzegach zabarwiającymi się na wiśniowo. W łagodne zimy długo utrzymują się na krzewie, tworząc ciekawy kontrast na tle śniegu. Kwitnienie rozpoczyna się od końca czerwca i trwa do późnej jesieni. Kwiaty są drobne (2-4 cm średnicy), pełne, białe, zebrane w bardzo obfite kwiatostany. Kwiaty rozwijają się zupełnie, przy czym pod koniec kwitnienia nabierają lekko różowy odcień. Nie zawiązują owoców. ‘Alba Meidiland’ jest odmianą mało wymagającą, żywotną i łatwą w uprawie. W przeciwieństwie do innych róż nie wymaga corocznego cięcia wiosennego ani przycinania przekwitłych kwiatostanów. Charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością i jedynie w bardzo surowe zimy pędy mogą przemarzać. Jednak nawet w przypadku uszkodzenia części nadziemnej, krzewy łatwo regenerują i odrastają z pędów przy ziemi, gdyż rosną na własnych korzeniach. Dzięki temu w uprawie nie ma problemu z pojawiającymi się odrostami z podkładki. ‘Alba Meidiland’ jest odporna na choroby, w tym na najgroźniejszą – czarną plamistość róż, rzadko porażana jest przez mączniaka prawdziwego. Jedynie w przypadku długo utrzymującej się, deszczowej pogody, na kwiatach mogą pojawić się objawy porażenia przez szarą pleśń. Odmiana charakteryzuje się minimalnymi potrzebami glebowymi, jest tolerancyjna na okresowe niedostatki wody, zanieczyszczenia powietrza i gleby. Co więcej, można ją sadzić nawet w miejscach lekko ocienionych, jednak wówczas słabiej kwitnie. Najlepiej zaś rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych i w pełnym słońcu.

Róża ‘Alba Meidiland’ znalazła wiele zastosowań, szczególnie w zieleni miejskiej, gdzie zastępują trudniejsze w uprawie i wymagającej wielu prac pielęgnacyjnych róże rabatowe. Dobrze komponuje się z innymi różami, niewielkimi krzewami  oraz z bylinami. Świetnie nadaje się do sadzenia w miejscach trudnodostępnych, np. na skarpach, w ciągach komunikacyjnych jako rośliny okrywowe. Intensywny wzrost i gęsty pokrój sprawia, że rośliny szybko zarastają teren. Zalecana gęstość sadzenia to 3-4 sztuki/m2. Doskonałe krzewy do parków, ogrodów, obsadzania ulic, a także na niewysokie żywopłoty i szpalery. Nadają się również do sadzenia w dużych pojemnikach oraz można je wykorzystać jako kwiat cięty. Bardzo atrakcyjne są formy pienne, szczepione wysoko na podkładce. Ze względu na wysoka mrozoodporność ‘Alba Meidliland’ formy pienne tej odmiany są jednymi na najbardziej wartościowych i polecanych do sadzenia.

fot. Monika Pawlonka (6), Magdalena Tomżyńska (1)