Serduszka okazałe 'Alba'

Dicentra spectabilis 'Alba'
serduszka okazałe 'Alba'

Do rodzaju serduszka (Dicentra) zalicza się około 20 gatunków roślin jednorocznych i wieloletnich, naturalnie występujących w Azji oraz Ameryce Północnej. Rośliny te swoją nazwę zawdzięczaj atrakcyjnym kwiatom, których kształt przypomina serce. Serduszka zawierają wiele substancji czynnych, wykorzystywanych w medycynie. W Polsce można uprawiać 5 gatunków bylinowych serduszek, ale najpopularniejszym z nich jest pochodząca z Azji Wschodniej serduszka okazałe. Roślinę wprowadzono do uprawy w XIX wieku. Jej urocze, różowo-białe kwiaty zawieszone na łukowato wygiętych łodygach zachwyciły miłośników ogrodnictwa i gatunek szybko zyskał na popularności, trafiając do ogrodów niemal całej Europy. Wśród kilku dostępnych na rynku odmian tego wyjątkowo elegancką, aby nie powiedzieć wytworną, jest kwitnąca na biało odmiana 'Alba'.

Dicentra spectabilis 'Alba' to okazała bylina dorastająca do 0,8 m wysokości, tworząca wiosną silne, grube łodygi, wyrastające z gruntu już na początku kwietnia. Ich rozwój zależy od temperatury. Jeśli jest ciepło, rośliny szybko tworzą jasnozielone, pierzasto złożone liście z szerokimi klapami (podobne do liści lubczyku). Pąki kwiatowe tworzą się na szczytach łodyg. Kwiaty rozwijają się od maja do czerwca. Pojedynczy kwiat ma 2-3 cm długości i 1,5 cm szerokości, jest zbudowany z 4 rozdętych u podstawy, białych płatków korony ułożonych w taki sposób, że swoim kształtem przypominają serce. Kwiaty są zebrane w groniaste, długie kwiatostany, początkowo łukowate, potem bardziej wyprostowane. Po kwitnieniu rośliny stopniowo przechodzą w spoczynek. Liście zaczynają robić się jasne, potem żółte, łodygi załamują się  i latem zupełnie zasychają.

Serduszka okazałe są łatwe w uprawie, zdrowe, wolne od chorób i szkodników oraz długowieczne, w jednym miejscu mogą rosnąć przez kilkadziesiąt lat. Tworzą silny i głęboki system korzeniowy. W naturze rośliny te stanowią część runa leśnego, wymagają więc miejsc cienistych lub półcienistych, osłoniętych od wiatru, oraz wilgotnego i żyznego podłoża. Są w pełni odporne na mróz, ale niestety bywają uszkadzane przez silne wiosenne przymrozki występujące w maju. Dlatego w razie zapowiedzi wystąpienia późnych przymrozków byliny te warto okryć na noc agrowłókniną. Wprawdzie uszkodzone rośliny potrafią się szybko zregenerować, jednak nie będą już tak ładne, a ich kwitnienie będzie słabe.

Ze względu na wczesne zamieranie roślina w połowie lata wymagają starannego skomponowania w ogrodzie z innymi bylinami, które szybko zamaskują puste miejsce po serduszkach. Doskonale do tego celu nadają się funkie, które rozwijają się trochę później od serduszek i mają podobne wymagania uprawowe. Równie dobrze rośliny komponują się z tawułkami, parzydłem, bodziszkami czy brunnerą wielkolistną, której niebieskie kwiaty wiosną wspaniale komponują się z  białymi kwiatami serduszek. Można je sadzić pod koronami drzew liściastych, które wiosną przepuszczają wystarczającą ilość światła, na rabatach bylinowych oraz w towarzystwie niewielkich krzewów.

Fot. Grzegorz Falkowski