Syringa microphylla 'Superba'

Syringa microphylla 'Superba'
lilak drobnolistny 'Superba'

Lilak jest jednym z częściej uprawianych, ogrodowych krzewów ozdobnych. Kojarzy się z pachnącymi wiechami liliowych bądź fioletowych kwiatów, którymi na terenach wiejskich dekoruje się przydrożne kapliczki oraz kościoły, a w miastach sprzedaje w postaci wonnych bukietów. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest lilak pospolity, zwany potocznie i nieprawidłowo bzem. Tymczasem w sprzedaży jest kilka innych, równie cennych gatunków lilaków, wartych bliższej uwagi.

Lilak drobnolistny ‘Superba’ to niewysoki, gęsty krzew o półkulistym pokroju, owłosionych pędach i jajowatych liściach, uzyskany we Francji w 1934 roku przez Cassegraina. Roślina dorasta do 1,5 m wysokości. Blaszki liściowe mają długość 3-4 cm, są zielone, pokryte włoskami. Młode liście są lekko miedziane. Jesienią przed opadnięciem brązowieją. Kwiaty pojawiają się w połowie maja, są zebrane w krótkie, wiechowate kwiatostany długości 5-10 cm . W pąkach są różowoczerwone, po rozwinięciu różowe, drobne, wyjątkowo silnie i przyjemnie pachnące. Pojedyncze kwiaty przyjmują kształt wąskiej rurki z rozpostartymi na końcu łatkami. Cechą charakterystyczną odmiany ‘Superba’ jest powtarzanie kwitnienia aż do późnej jesieni. Oczywiście nie jest to obfite i długotrwałe kwitnienie. Są to raczej pojedyncze, niezbyt liczne kwiatostany.

Zaletą lilaka drobnolistnego jest pełna mrozoodporność. Krzewy dobrze rosną na przeciętnych glebach ogrodowych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Są tolerancyjne w stosunku do podłoża. Nie lubią jedynie gleb bardzo suchych i jałowych, zwłaszcza w okresie tworzenia pąków kwiatowych oraz kwitnienia. Krzewy należy sadzić w miejscach słonecznych, wówczas obficie kwitną i zawiązują kwiatostany na kolejny rok. Krzewy wprawdzie nie wymagają cięcia, ale są podatne na formowanie i jeśli zajdzie taka potrzeba ich pędy można skracać, najlepiej zaraz po kwitnieniu.

Krzewy nadają się do uprawy w ogrodach przydomowych, osiedlowych oraz na terenach zieleni publicznej. Najciekawiej prezentują się sadzone w grupach, w postaci szpalerów lub niskich żywopłotów, oraz pojedynczo na rabatach z innymi krzewami liściastymi lub bylinami. Nadają się do sadzenia w pasach między jezdniami, do obsadzania skarp oraz do stosowania w ogrodach skalnych.