Sosna rumelijska

Sosna rumelijska to gatunek u nas mało znany lub rzadko rozpoznawany, choć oferowany w licznych szkółkach roślin ozdobnych. Jest to sporych rozmiarów drzewo iglaste naturalnie występujące na terenach krajów Półwyspu Bałkańskiego – Bułgarii, Macedonii, Serbii, północnej Grecji, gdzie porasta górskie zbocza na wysokości od 800 do 2300 m n.p.m.. Pomimo, że sosna rumelijska wywodzi się z rejonów o ciepłym klimacie, jest wytrzymała na niskie temperatury i może być uprawiana na terenie całej Polski. Co ciekawe, gatunek został skutecznie introdukowany nawet do krajów o ostrzejszych zimach, m.in. do Finlandii.

W Polsce sosna rumelijska tworzy drzewa o luźnej, jajowatej koronie oraz ozdobnych szyszkach, które zawiązuje w bardzo młodym wieku. Swoim wyglądem przypomina sosnę wejmutkę. W wieku 30  lat osiąga około 10 m wysokości. Tworzy długie, luźno ułożone gałęzie. Szarozielone igły są cienkie, miękkie w dotyku, zwisają, mają od  8 do 15 cm długości, wyrastają w pęczkach po 5 sztuk. Szyszki są wydłużone, początkowo zielone, silnie oblane żywicą, po dojrzeniu brązowieją i szeroko rozchylają łuski. Brązowe nasiona mają 7-8 mm średnicy, są opatrzone 1,5-2 cm skrzydełkiem. Ozdobą drzew, obok pięknych igieł i szyszek, jest także gładka, szarozielona kora okrywająca pień i poziomo ułożone konary.

Sosna rumelijska to gatunek tolerancyjny w stosunku do gleby. Preferuje podłoża umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne, ale radzi sobie też na glebach ubogich w składniki pokarmowe oraz suchych. Podobnie jak inne gatunki sosen nie lubi stanowisk mokrych i nie toleruje długotrwałego zalewania wodą systemu korzeniowego. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Zimuje dobrze, nie potrzebuje okrywania na zimę. Sosna rumelijska jest jednym z niewielu gatunków sosen pięcioigielnych wykazujących dużą odporność na porażenie przez rdzę wejmutkowo-porzeczkową.

Gatunek bardzo plastyczny, o szerokich możliwościach zastosowania, od ogrodów przydomowych i działkowych, po zieleń osiedlową i publiczną. Pięknie prezentuje się sadzona jako soliter lub w niewielkich, luźnych grupach.  Ze względu na głęboki system korzeniowy pod jej koronami warto sadzić płytko korzeniące się rośliny z rodziny wrzosowatych – różaneczniki, kalmie i pierisy. Corocznie częściowo opadające igły zakwaszają i ściółkują glebę, co sprzyja uprawie tych krzewów.