Pieris japoński ‘Debutante’

Pieris japonica ‘Debutante’
pieris japoński ‘Debutante’

Wśród roślin wrzosowatych uprawianych w Polsce pieris japoński jest jednym z mniej znanych gatunków. Ta pochodząca z Azji roślina, uprawiana w Europie już w XIX wieku, swoją urodę zawdzięcza obfitemu kwitnieniu oraz atrakcyjnym, zimotrwałym liściom.

Pieris japonica ‘Debutante’ to niewielki krzew o zwartym, dosyć szerokim pokroju i powolnym tempie wzrostu. Odmiana została wyselekcjonowana w zeszłym stuleciu przez Belgów, Roberta i Jelenę de Belder’ów, którzy w 1970 roku, podczas ekspedycji na japońską wyspę Yakushima, pozyskali nasiona z naturalnych stanowisk pierisa japońskiego. Z uzyskanych siewek wyodrębniono te, o najbardziej zwartym pokroju, w ten sposób powstała opisywana odmiana. W klimacie Polski krzewy pierisa japońskiego ‘Debutante’ osiągają zwykle nie więcej niż 0,5 metra wysokości przy 0,6-0,8 metra szerokości. Młode pędy są zielone, nagie, starsze pokrywa brązowa korowina. Liście lancetowate, skórzaste, ciemnozielone i błyszczące, skupiają się głównie w wierzchołkowej części pędów. Kwiatostany zawiązują się pod koniec lata na wierzchołkach pędów i zimują w postaci całkowicie wykształconych wiech. Śnieżnobiałe, dzwoneczkowate kwiaty otwierają się na przełomie marca i kwietnia. W odróżnieniu do wielu innych odmian pierisa japońskiego, kwiatostany odmiany ‘Deubtante’ nie zwieszają się do dołu, lecz wznoszą się prosto ponad liście. W trakcie kwitnienia, przy słonecznej i ciepłej pogodzie, można usłyszeć unoszący się sponad krzewów wesoły harmider pracujących pszczół i trzmieli. Potwierdzeniem dużej wartości dekoracyjnej rośliny było nadanie w 1993 roku odmianie ‘Debutante’ nagrody AGM, przyznawanej przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS).

Pieris japoński ‘Debutante’ do prawidłowego wzrostu wymaga gleb próchniczych, wilgotnych, o kwaśnym pH, stanowisk osłoniętych i zacisznych, półcienistych lub cienistych. W cieplejszych rejonach kraju mrozoodporność bez zastrzeżeń, na pozostałym obszarze krzewy należy okrywać na zimę stroiszem lub agrowłókniną, a glebę wokół roślin ściółkować przekompostowaną korą sosnową. Zabieg ten zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem oraz dodatkowo sprzyja utrzymaniu kwaśnego odczynu podłoża. Pielęgnacja w trakcie okresu wegetacyjnego ogranicza się do podlewania i ewentualnego nawożenia specjalnymi nawozami do roślin kwasolubnych, w dawkach stosowanych zgodnie z zaleceniami producentów. Jak większość roślin wrzosowatych pieris japoński najlepiej rośnie w ogrodach z odpowiednim mikroklimatem. Dobrze prezentuje się w towarzystwie różaneczników, kiścieni, kalmii, wśród drzew i krzewów iglastych oraz innych gatunków roślin zawsze zielonych. W okresie kwitnienia niezwykle interesująco wyglądają kontrastowe zestawienia z czerwonymi odmianami wrzośców.