Laburnum ×watereri 'Vossii'

 

Nazwa rodzajowa dobrze oddaje charakter tego krzewu - gdy kwitnie w maju zwisające kwiatostany dosłownie kapią od złocistożółtych kwiatów. Złoto z długich gron przez miesiąc płynie strumieniami, prawie zasłaniając liście. Złotokap Waterera 'Vossii' to najcenniejsza odmiana, słynąca z najdłuższych kwiatostanów i bardzo obfitego kwitnienia.
 

Złotokap Waterera jest mieszańcem popularnego złotokapu pospolitego (L. anagyroides) i rzadszego złotokapu alpejskiego (L. alpinum). Został znaleziony w Holandii w 1875 roku przez C. de Vosa. Jest krzewem o dekoracyjnym pokroju i wyprostowanej koronie. Może być prowadzony w formie piennej, bowiem dobrze znosi też cięcie i formowanie. Dorasta do 5 m wysokości i 3 m szerokości. Największą ozdobą krzewu są żółte, motylkowe, miododajne kwiaty podobne do kwiatów glicynii lub łubinu. Mają 2,5 cm długości i zebrane są po kilkadziesiąt w długie, 50-centymetrowe, zwisające kwiatostany w formie gron. Pojawiają się na przełomie maja i czerwca i obficie pokrywając całą roślinę. Utrzymują się przez miesiąc. W słoneczne dni delikatnie i przyjemnie pachną. Natychmiast po kwitnieniu zaczynają się rozwijać owocostany w formie strąków długości ok. 8 cm. W jednym gronie mogą występować jednocześnie i kwiaty, i strąki. Strąki pełną dojrzałość osiągają w październiku i pozostają ozdobą krzewu aż do wiosny. Dobrym tłem dla kwiatów są też dekoracyjne ciemnozielone, złożone, trójlistkowe liście osadzone na długich ogonkach. Przypominają powiększoną wersję liści koniczyny. Listki mają 5-8 cm długości i są całobrzegie, w młodości szaro owłosione. Pień i dolne części rośliny pozostają bezlistne. Z nasion złotokapu pospolitego pozyskuje się cytyzynę, toksyczny alkaloid wykorzystywany m.in. w leczeniu głodu nikotynowego (jest w środkach dostępnych w aptekach). Trucizna ta występuje również we wszystkich częściach złotokapu Weterera i jest niebezpieczna dla zdrowia. Z twardego drewna złotokapów wykonuje się instrumenty muzyczne.
 

Złotokap potrzebuje stanowisk słonecznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru. Krzewy najlepiej rosną na glebach świeżych, żyznych, umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych, o odczynie lekko zasadowym lub obojętnym, choć dobrze sobie radzą także na glebie kwaśnej. Rośliny wykazują znaczną odporność na suszę, zanieczyszczenie powietrza oraz choroby i szkodniki. Złotokap Weterera jest umiarkowanie odporny na mróz (strefa 6a). W chłodniejszych rejonach kraju, zwłaszcza na wschodzie, młode rośliny należy starannie okrywać na zimę. W surowe zimy przemarzać mogą również pędy starszych okazów. W centrum i na zachodzie kraju złotokapy zimują dobrze. Ponieważ większość roślin jest szczepiona na podkładce, należy systematycznie usuwać dzikie pędy.
 

Podczas kwitnienia złotokap 'Vossii' wzbudza powszechny zachwyt, dlatego powinien być sadzony pojedynczo w wyeksponowanych miejscach ogrodów przydomowych i w zieleni publicznej.