Jałowiec płożący ‘Agnieszka’

Jałowiec płożący ‘Agnieszka’
Juniperus horizontalis ‘Agnieszka’

Jałowiec płożący jest jednym z najwartościowszych iglastych krzewów okrywowych polecanych do obsadzania miejsc suchych i nasłonecznionych, na których trudno utrzymać trawnik lub inne bardziej wymagające rośliny. Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie naturalnie porasta piaszczyste brzegi jezior, klifowe wybrzeża oraz górskie zbocza. W Europie jest uprawiany od niemal 200 lat i obecnie oferowany w dziesiątkach odmian ogrodowych. Spośród dostępnych w sprzedaży kultywarów jałowca płożącego na uwagę zasługuje uzyskana w latach 70 XX wieku odmiana ‘Agnieszka’, tworząca całoroczne, zielone dywany. Odmianę tę wyselekcjonował Jan Grąbczewski, polski szkółkarz i hodowca, jeden z prekursorów współczesnego polskiego szkółkarstwa.

Jałowiec płożący ‘Agnieszka’ charakteryzuje się niskim, ścielącym pokrojem i dosyć szybkim tempem wzrostu. Po 10 latach uprawy krzew pokrywa powierzchnię gruntu o średnicy około 1,5 metra, osiągając zwykle nie więcej, niż 20 cm wysokości. Roślina tworzy liczne, szarozielone pędy rozrastające się promieniście we wszystkich kierunkach, tworząc gruby dywan o nieregularnych brzegach. Ulistnienie w postaci drobnych, odstających igiełek oraz przylegających łusek. Roztarte w palcach gałązki wydzielają dosyć charakterystyczny zapach. Końce pędów i ich boczne rozgałęzienia unoszą się delikatnie ku górze, natomiast starsze fragmenty pędów pokładają się na ziemi.

Krzew ma minimalne wymagania uprawowe, jest w pełni mrozoodporny. Dobrze rośnie na glebach przeciętnych, lekkich i przepuszczalnych. Roślina tworzy płytki, szeroko rozrastający się system korzeniowy, pozwalający pobierać wodę nawet z niewielkich opadów. Wymaga stanowisk w pełni nasłonecznionych. Sadzony w cieniu i na zbyt mokrym podłożu rośnie źle i może chorować, co najczęściej objawia się brązowieniem i zamieraniem pędów. Jeśli zbytnio się rozrośnie można go skracać i przycinać.

Juniperus horizontalis ‘Agnieszka’ jest jedną z ciekawszych form okrywowych wśród roślin iglastych. Stanowi doskonałą alternatywę trawników, zwłaszcza w miejscach suchych i nieurodzajnych. Sadzony na skarpach umacnia je i zabezpiecza przed erozją, a zwarty kobierzec chroni glebę przed zachwaszczeniem. Krzew świetnie komponuje się z innymi roślinami iglastymi, szczególnie z odmianami o złotym lub niebieskim zabarwieniu gałązek. Nadaje się do sadzenia w ogrodach wrzosowiskowych, na skalniakach, działkach rekreacyjnych, cmentarzach, a także w zieleni miejskiej i osiedlowej.