Daphne mezereum

Wawrzynek wilczełyko

Kto raz zobaczył wawrzynka kwitnącego pod koniec zimy w lesie, ten z pewnością uległ urokowi jego różowych kwiatów oblepiających nagie o tej porze roku pędy. W naturze gatunek ten podlega ochronie, ale dostępny jest w szkółkach. Warto go posadzić w ogrodzie, bo kwitnie bardzo wcześnie i nie jest trudny w uprawie.

Wawrzynek wilczełyko to niewysoki krzew dorastający do 1,5 m wysokości i około 1 m szerokości. Pokrój ma dość luźny, kulisty lub eliptyczny. Strukturę krzewu tworzą wyprostowane, słabo rozgałęzione, elastyczne pędy o jasnoszarej korze. Zdobią je nieduże lancetowate liście o długości od 3 do 10 cm i szerokości 1-2 cm, najobficiej zebrane na końcach pędów. Liście są jasnozielone i dość wiotkie, osadzone na krótkich ogonkach, na końcu krótko i tępo zaostrzone, a u nasady klinowate. Prawdziwą ozdobą rośliny są różowe, pachnące, miododajne kwiaty pojawiające się przed rozwojem liści późną zimą i wczesną wiosną - w lutym, marcu lub kwietniu, a gdy zima jest słaba, to nawet w grudniu. Pozostają na krzewie, zdobiąc ogród nawet gdy temperatura spada do -10°C. Kwiaty są drobne, średnicy 1-1,3 cm, różowe lub różowofioletowe. Tworzą nieduże, gęsto skupione grupy wokół pędów w ich szczytowej części. W lipcu lub sierpniu dojrzewają dekoracyjne owoce wawrzynka. Mają średnicę około 8 mm i czerwoną, błyszczącą skórkę. Intensywna barwa to także ostrzeżenie, bowiem owoce, podobnie jak pozostałe części rośliny, są silnie trujące. Pędy, liście oraz kwiaty mają charakterystyczny, nie zawsze przyjemny  zapach, który jest zmienny i zależy od indywidualnych cech rośliny.

Wawrzynek wilczełyko nie jest przesadnie trudny w uprawie, ale jak wiele urodziwych roślin ma swoje kaprysy. Może rosnąć na każdym stanowisku - w słońcu, półcieniu lub nawet w cieniu - ale potrzebuje żyznego, próchnicznego, wilgotnego i chłodnego podłoża. W zbyt ciepłej glebie słabo rośnie i zamiera. Podłoże powinno mieć odczyn obojętny lub zasadowy, choć krzew radzi sobie także w glebie lekko kwaśnej. Nie toleruje suszy, dlatego latem wymaga podlewania. Nie znosi też cięcia, co akurat ułatwia jego pielęgnację. Raz posadzony powinien pozostać na swym miejscu, bowiem wawrzynek nie lubi być przesadzany. Z konieczności jednym możliwym terminem przenosin jest wiosna (zawsze z dużą bryłą). Jest całkowicie odporny na mróz (strefa 3).

Wawrzynek wilczełyko ładnie prezentuje się w przydomowych ogrodach jako soliter lub w kompozycjach z innymi wcześnie kwitnącymi krzewami lub bylinami. Ponieważ cały krzew jest trujący, nie poleca się sadzić go w miejscach zabaw dzieci. Na wszelki wypadek owoce można zerwać i wyrzucić, zanim dojrzeją.