Larix kaempferi 'Blue Dwarf'

W naturze modrzew japoński występuje na obszarze środkowej Japonii, gdzie porasta zbocza wysokich gór i wulkanów. Po sprowadzeniu roślin do Europy w drugiej połowie XIX wieku wyselekcjonowano i wprowadzono do uprawy wiele odmian ozdobnych modrzewia japońskiego. Krajowe szkółki najczęściej oferują wolno rosnące, karłowe odmiany o zwisających pędach lub formy kuliste, o atrakcyjnym, niebieskawym zabarwieniu igieł. Karłowe modrzewie można sadzić nawet w bardzo małych ogrodach przydomowych, bo nie zajmują dużo miejsca, a jednocześnie są to rośliny łatwe w uprawie.

Modrzew japoński ‘Blue Dwarf’ jest odmianą o kulistym, zwartym pokroju i wolnym tempie wzrostu, po 10 latach uprawy osiąga nie więcej niż 1 m średnicy.  Ponieważ rośliny rozmnaża się przez szczepienie na podkładce, ich wysokość zależy od wysokości podkładki. W handlu są dostępne zarówno rośliny szczepione nisko, przeznaczone do sadzenia na wrzosowiskach lub w ogrodach skalnych, oraz rośliny wysokie, zaszczepione na wysokości 1,8 - 2,2 m, stosowane pojedynczo lub w kompozycjach. Korony drzewek zwykle przyjmują postać regularnych kul, czasami lekko spłaszczonych od góry, czasem wypiętrzonych. Młode gałązki są zabarwione na czerwono, ale pokrywający je szary wosk sprawia, że wydają się lekko różowe. U modrzewi występuje zróżnicowanie pędów na długie i krótkie. Na długopędach igły są ustawione spiralnie i oddalone od siebie, zaś na krótkopędach zebrane po kilkadziesiąt w charakterystyczne pęczki. Same igły są spłaszczone, na końcach zaostrzone, miękkie w dotyku, nie kłujące.  Igły, podobnie jak pędy, pokrywa warstwa niebieskiego wosku, dzięki czemu przyjmują intensywnie niebieską barwę. Jesienią fantastycznie przebarwiają się na żółto, po czym opadają. Kwiaty pojawiają się u starszych egzemplarzy wraz z rozwojem igieł na wiosnę. Kwiaty męskie są zebrane w krótkie kotki, a żeńskie występują w postaci małych, różowych szyszeczek. Szyszki dojrzewają w tym samym roku, są kuliste, złożone z 45-60 łusek. Łuski nasienne są cienkie, silnie odgięte na zewnątrz i mają podwinięte brzegi. Szyszki mogą utrzymywać się na gałązkach nawet przez kilka lat.

Larix kaempferi ’Blue Dwarf’ jest rośliną łatwą w uprawie, dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Jako roślina wybitnie światłolubna wymaga stanowisk słonecznych. Drzewa są całkowicie mrozoodporne, bardzo tolerancyjne na zanieczyszczenie powietrza, gdyż w przeciwieństwie do roślin o zimotrwałym ulistnieniu, skumulowane w igłach modrzewi toksyny i zanieczyszczenia są corocznie usuwane wraz z nastaniem jesieni.  Modrzewie dobrze znoszą cięcie, jednak w przypadku odmian karłowych zabieg jest niepotrzebny. Czasami na modrzewiach, szczególnie tych rosnących w sąsiedztwie świerków, występuje mszyca ochojnik świerkowo-modrzewiowy. Na gałązkach modrzewi pojawiają się charakterystyczne białe kłaczki woskowego puchu, pod którym ukrywają się żerujące larwy i bezskrzydłe samice. Na świerkach zaś szkodnik ten powoduje tworzenie narośli zwanych galasami. Po zauważeniu objawów obecności mszyc najskuteczniejszym sposobem zwalczania szkodnika jest wykonanie oprysku preparatem o działaniu układowym. Taki środek wnika do wnętrza roślinnych tkanek, przemieszcza po całym drzewie i jest pobierany przez mszycę wraz z wysysanym sokiem.

Modrzew japoński ‘Blue Dwarf’ doskonale nadaje się do sadzenia w małych ogrodach przydomowych, gdzie ze względu na brak wolnej przestrzeni zastosowanie gatunków i odmian o większej sile wzrostu jest niemożliwe. Oryginalna, kulista forma świetnie komponuje się z roślinnością wrzosowisk, głazami alpinariów oraz elementami kamiennymi i wodą w ogrodach japońskich. Bardzo efektownie prezentują się egzemplarze wyeksponowane w pojemnikach.