Hydrangea arborescens 'Annabelle'

Hydrangea arborescens 'Annabelle'
hortensja krzewiasta 'Annabelle'

To jedna z najwytrzymalszych hortensji polecanych do uprawy na terenie całego kraju, kwitnących niezawodnie także w miejscach cienistych.

Hortensja krzewiasta naturalnie rośnie we wschodniej części USA. W Polsce bardzo często bywa nazywana hortensją drzewiastą bądź drzewkowatą, co sugeruje nazwa łacińska. Jest to jednak określenie niezbyt fortunne, gdyż roślina nie rośnie drzewiasto. W uprawie bardzo rzadko spotyka się czysty gatunek, natomiast znacznie popularniejszą i szeroko dostępną w niemal wszystkich krajowych szkółkach jest odmiana ‘Annabelle’ o okazałych, białych kwiatostanach. Odmiana ta została wyhodowana w latach siedemdziesiątych XX wieku w USA. Tworzy zaokrąglone, półkuliste krzewy dorastające do około 1,5 – 2 m wysokości. Ma duże, ciemnozielone, sercowate liście osadzone naprzeciwlegle na pędach. W lipcu na szczytach pędów rozwijają się ogromne, kuliste kwiatostany zbudowane wyłącznie z kwiatów płonnych. Kwiaty w pąkach są zielone, później seledynowe i kremowe, a w pełni kwitnienia śnieżnobiałe. W sprzyjających warunkach, na stanowiskach wilgotnych, zasobnych w wodę i składniki pokarmowe, kwiatostany mogą mieć do 40 cm średnicy. Przekwitając Rośliny kwitną obficie do końca sierpnia. Później kwiaty powoli zasychają, ale nie więdną. Najpierw zielenieją (jest to najlepszy moment na ich ścinanie z przeznaczeniem do zasuszania), a w końcu przybierają barwę słomkową i zostają ozdoba krzewów do późnej zimy.

Jedną z najważniejszych zalet odmiany ‘Annabelle’ oprócz pełnej mrozoodporności i niezawodności kwitnienia, jest zdolność kwitnienia w miejscach cienistych. W przeciwieństwie do licznych krzewów ozdobnych z kwiatów polecanych na stanowiska słoneczne (chociażby róże, budleje, pięciorniki), wybór równie atrakcyjnych gatunków znoszących zacienienie jest znacznie mniejszy. ‘Annabelle’ najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych i dostatecznie wilgotnych. W czasie suszy wymaga podlewania. Wczesną wiosną krzewy należy silnie przycinać na wysokości 10-15 cm nad ziemią. Dzięki temu rośliny tworzą liczne, bujne i sztywne pędy bardziej odporne na wyleganie pod wpływem wiatru lub deszczu.

Krzewy doskonale prezentują się pojedynczo, sadzone na rabatach bylinowych, oraz w dużych grupach na trawnikach w ogrodach przydomowych, w parkach, na miejskich rabatach, także pod świetlistymi koronami wysokich drzew. Kwiaty nadają się zarówno do żywych, jak i suchych bukietów.