Milin amerykański ‘Flamenco’

Campsis radicans ‘Flamenco’
Milin amerykański ‘Flamenco’

Trąbkowate, intensywnie czerwone kwiaty milinu amerykańskiego ‘Flamenco’ rozwijają się od końca czerwca do końca sierpnia. Aby cieszyć się ich pięknem wcale nie trzeba mieć dużego ogrodu. Roślinie tej wystarczy zaledwie jeden metr kwadratowy powierzchni oraz solidna podpora, po której pnącze będzie mogło się wspinać.

Milin amerykański naturalnie występuje w Ameryce Północnej. Jest to silnie rosnące pnącze wspinające się na wysokość 6-10 m za pomocą powietrznych korzeni czepnych oraz lekko wijących się pędów. Roczne przyrosty mają 2-3 m długości. Liście milinu mają do 40 cm długości, składają się 7-11 grubo ząbkowanych, ostro zakończonych, zielonych listków. Jesienią, przed opadnięciem, część liści przebarwia się na żółto. Trąbkowate, intensywnie czerwone kwiaty odmiany ‘Flamenco’ (jej pochodzenie nie jest znane) rozwijają się na przełomie czerwca i lipca, są zebrane od kilku do kilkunastu w baldachogroniastych kwiatostanach tworzących się na wierzchołkach jednorocznych pędów. Płatki korony są zrośnięte w rurkę długości 4-6 cm, rozszerzoną na szczycie, zakończoną pięcioma wywiniętymi na zewnątrz, okrągłymi łatkami. W swojej ojczyźnie miliny są zapylane przez kolibry, zawisające w pozornym bezruchu nad barwnymi trąbkami kwiatów, w których ukryty jest słodki nektar. W Polsce z ich nektaru korzystają m.in. nocne ćmy. Owoce milinu to torebki długości do 10 cm, z których po dojrzeniu wysypują się oskrzydlone nasiona. Usuwanie torebek nasiennych sprzyja obfitszemu kwitnieniu roślin.

Milin amerykański charakteryzuje się silnym i szybkim tempem wzrostu. Pnącze wymaga mocnych, stabilnie osadzonych podpór. Nadaje się do sadzenia przy ażurowych ogrodzeniach, pergolach, trejażach, słupach i pniach drzew o świetlistych koronach. Doskonale sprawdza się sadzony przy południowych ścianach budynków, na których przymocowano kraty lub innego rodzaju podpory, wokół których mogą się owijać. Na miejscach ciepłych i słonecznych roślina kwitnie długo i obficie, natomiast sadzona w cieniu może w ogóle nie zakwitać.

Milin jest pnączem łatwym w uprawie, dobrze rośnie na przeciętnych, średnio żyznych, glebach ogrodowych. Preferuje podłoże ciepłe, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne. Starsze rośliny tolerują suszę i zasolenie. Problemem w uprawie milinu amerykańskiego może być niepełna odporność na mróz, zwłaszcza w najzimniejszych rejonach kraju i w pierwszych latach uprawy. Dlatego nowo sadzone rośliny należy przez pierwsze 2-3 lata zabezpieczać u podstawy. Starsze egzemplarze są bardziej odporne na niskie temperatury. Poza tym nawet jeśli przemarzną, szybko regenerują się i odrastają od podstawy.

W przypadku roślin szczepionych na podkładce należy usuwać wszystkie wyrastające z ziemi pędy, aby nie zagłuszyły  odmiany szlachetnej. W przypadku roślin rozmnażanych z sadzonek, nie ma takiej potrzeby. W pierwszym roku po posadzeniu roślinę warto przyciąć na wysokości 15 cm, dzięki czemu wytworzy wiele pędów. W kolejnych latach wczesną wiosną należy obcinać zeszłoroczne pędy, pozostawiając 2 lub 3 węzły. Silne cięcie stymuluje kwitnienie rośliny, dlatego warto je corocznie przeprowadzać.