Vitis coignetiae

Do bardzo interesujących pnączy z pewnością należy winorośl japońska (Vitis coignetiae, syn. V. kaempferi). Jest to jednak pnącze, które ze względu na swe rozmiary sadzić należy w dużych ogrodach. Winorośl japońska naturalnie występuje w Japonii na Półwyspie koreańskim i Sachalinie. Jest to duże i silnie rosnące pnącze osiągające wysokość nawet do 15 m, choć zwykle nie przekracza 12. Roczne przyrosty w sprzyjających warunkach mogą osiągać do 4 m.

Młode, jednoroczne pędy są gęsto i miękko rdzawo, niekiedy białawo owłosione. Odznacza się bardzo dużymi liśćmi, których długość może dochodzić do 35 cm a szerokość do 25 cm. Liście są w zasadzie trójklapowe, czasami pięcioklapowe, choć klapy nie zawsze są wyraźnie zaznaczone. U podstawy sercowate a na brzegu drobno i ostro ząbkowane. Wszystkie nerwy są zagłębione, dzięki czemu liść jest nieco pomarszczony. W okresie lata na wierzchu ciemnozielony na spodniej stronie pokryte gęstym, pajęczynowatym i rdzawym kutnerem. Jesienią liście przebarwiają się początkowo na czerwono a następnie przybierają szkarłatne zabarwienie. Zabarwienie to jest główną atrakcją tego gatunku i jest bardziej efektowne niż u częściej sadzonej winorośli amurskiej (V. amurensis).

Kwiaty niepozorne, jasnozielone skupione w gronach, delikatnie, lecz przyjemnie pachnące, rozwijają się wraz z rozwojem liści już w połowie maja (najwcześniej z winorośli). Owoce granatowoczarne, niesmaczne i przez to raczej niespożywane, ale nie trujące o średnicy do 0,8 cm pojawiają się w drugiej połowie września i w październiku. Podobnie jak i wszystkie inne winorośle wspina się za pomocą wąsów czepnych, które u tego gatunku są silnie rozgałęzione i mogą osiągać długość do 50 cm.

Gatunek odporny na mróz (strefa 5) i stosunkowo łatwy w uprawie. Najlepiej się czuje w miejscach dobrze nasłonecznionych, choć toleruje także stanowiska półcieniste. Podłoże powinno być świeże dobrze zdrenowane o odczynie obojętnym lub zasadowym, najładniej się wybarwia w podłożu ubogim. Przed posadzeniem doły należy zaprawić dobrze rozłożonym obornikiem. Stosunkowo długo się aklimatyzuje do miejsca i zaczyna rosnąć dobrze dopiero w drugim lub trzecim roku po posadzeniu.

Nadaje się do obsadzania dużych ogrodów, gdzie sadzimy ją przy drzewach (pamiętać musimy, ze silnie rosnąc może je całkowicie lub częściowo zagłuszyć) lub przy bardzo mocnych, ażurowych podporach. Nadaje się do obsadzania płotów, altan i pergoli. Sadzić należy w takich miejscach abyśmy mogli obserwować przebarwiające się liście.

Po posadzeniu roślinę przycinamy aby dobrze się rozkrzewiła, następne cięcia wykonuje się w miarę potrzeb. Tniemy zawsze okresie zimowym a niekiedy także latem. Nie należy ciąć winorośli wiosną, gdyż przycięte bardzo mocno „płaczą”. Każdego roku należy monitorować wzrost winorośli i jeśli zajdzie taka potrzeba to ją przycinać.