Viburnum ×carlcephalum

Viburnum ×carlcephalum
kalina angielska 

Kaliny nieomal zawsze były i są roślinami budzącymi zainteresowanie. Jej krzewy są chętnie kupowane i sadzone w ogrodach przydomowych. Do najbardziej znanych i najczęściej wybieranych z pewnością należy kalina koralowa (Viburnum opulus) i jej odmiana ‘Roseum’ o wspaniałych, płonnych kwiatach zebranych w kuliste kwiatostany. Z czasem zaczęto sadzić także inne gatunki i odmiany kalin.

Z całą pewnością jedną z najładniejszych i zasługujących na szerokie rozpowszechnienie jest kalina angielska (Viburnum ×carlcephalum). Jest to krzew o powolnym tempie wzrostu, dorastający do 3 m wysokości, sztywnych i luźno ułożonych pędach. Jajowate blaszki liściowe mają długość 6-9 cm, są ciemnozielone i błyszczące. Białe kwiaty są zebrane w okazałe, kuliste kwiatostany średnicy do 13 cm, silnie i bardzo przyjemnie pachnące. Pączki przed rozwinięciem są różowe. Krzew kwitnie w maju przez około 2-3 tygodnie, nie zawiązuje owoców.

Kalinę angielską uzyskano w szkółkach Burkwooda i Skipwitha w Kingston, w Anglii, w 1932 roku w wyniku skrzyżowania Viburnum macrocephalum i Viburnum carlesii. Gatunek jest dość odporny na mróz (strefa 6a), może przemarzać jedynie w najchłodniejszych rejonach kraju oraz przy spadkach temperatur poniżej -25 st. C. Krzewy sadzimy na stanowisku słonecznym lub półcienistym, osłoniętym od silnego wiatru i przeciągów. Wymaga żyznego, przepuszczalnego podłoża, gleby umiarkowanie wilgotnej o pH 5-6. Krzewy wiążą pąki kwiatowe jesienią dlatego po tym termie nie powinno się ciąć pędów aż do kwitnienia. Gatunek nadaje się do sadzenia w ogrodach i parkach, zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Ze względu na krótki okres kwitnienia polecany do tworzenia kompozycji z innymi krzewami kwitnącymi w podobnym terminie. Dostępne w sprzedaży krzewy kaliny angielskiej są zazwyczaj szczepiony na Viburnum lantana. Podkładka ta wytwarza odrosty, które należy corocznie wycinać, aby nie zdominowały kaliny angielskiej.