Świerk to rodzaj botaniczny reprezentowany na świecie prze około 40 gatunków drzew występujących w strefie klimatu chłodnego i umiarkowanego. W Europie naturalnie rosną 3 gatunki świerka: świerk pospolity i świerk syberyjski, tworzące rozległe lasy na północy i wschodzie kontynentu, oraz świerk serbski, gatunek występujący na Bałkanach. Oprócz taksonów krajowych w ofercie szkółek znajduje się kilka gatunków obcego pochodzenia, z których bardzo interesującym jest północnoamerykański świerk Engelmanna w odmianie ‘Snake’
Roślina ta tworzy osobliwe, smukłe pędy pokryte niebieskimi igłami. Po 10 latach uprawy dorasta do 3-4 m wysokości i 2-3 m szerokości. Gałęzie są długie, pofalowane, słabo rozgałęzione, rozrastają się szeroko na boki. Każda gałąź zakończona jest zwykle tylko jednym pąkiem szczytowym. Pędy te przypominają wijące się węże, stąd nazwa odmiany. Igły są długie, podobne do igieł świerka kłującego, gęsto osadzone wokół pędów. Młode igły są intensywnie niebieskie, pokryte szarym woskowym nalotem, starsze igły są szarozielone lub niebieskawozielone, wyraźnie ciemniejsze. Korona jest luźna, często przyjmuje fantazyjne kształty, dopiero z wiekiem zagęszcza się.
Świerk Engelmanna jest dobrze przystosowany do warunków panujących w polskich ogrodach. Nie ma wysokich wymagań względem podłoża, jest odporny na mróz, suszę i zanieczyszczenie powietrza. Preferuje miejsca słoneczne, stanowiska eksponowane w ogrodzie. Zadowala się przeciętnymi glebami ogrodowymi, o lekko kwaśnym odczynie i umiarkowanej wilgotności. Jest całkowicie odporny na mróz (strefa 5b).
Ze względu na egzotyczny pokrój odmiana ‘Snake’ cieszy się zainteresowaniem przede wszytkim kolekcjonerów i miłośników roślin iglastych. Najefektowniej prezentuje się sadzony w miejscach eksponowanych, na tle trawnika lub na rabatach z płożącymi jałowcami. Po latach osiąga dosyć spore rozmiary, stąd nadaje się przede wszystkim do dużych ogrodów i parków.