Wolno rosnąca, kulista odmiana świerka kłującego ‘Pali’ to jedna z najbardziej eleganckich ogrodowych roślin iglastych, mało wymagająca i łatwa w uprawie. Najczęściej spotykana w atrakcyjnej formie spłaszczonej kuli osadzonej na niezbyt wysokim pniu, ale dostępna także w postaci szczepionej nisko przy ziemi. Najefektowniej prezentuje się w miejscach wyeksponowanych, zwłaszcza w ogrodach skalnych i na wrzosowiskach, a także sadzona w pojemnikach ustawianych na balkonach lub tarasach, gdzie w okresie Bożego Narodzenia służy jako oryginalna, żywa świąteczna choinka.
Picea pungens ‘Pali’ to karłowy, gęsty świerk o regularnym, kulistym pokroju i wolnym tempie wzrostu, uzyskany na Węgrzech. Po dziesięciu latach uprawy osiąga około 0,5 m średnicy. Odmiana ta najczęściej jest oferowana w handlu w formie miniaturowego drzewka. Roślina tworzy krótkie i sztywne pędy gęsto pokryte srebrzystoniebieskimi, kłującymi igłami. Srebrzysty odcień drzewka zawdzięczają warstwie szarawego wosku pokrywającego igły. Świerk ten nie kwitnie i nie zawiązuje szyszek.
Pomimo, że świerk kłujący należy do gatunków najbardziej odpornych na suszę, to jego odmiany karłowe wymagają podlewania do momentu dobrego ukorzenienia się w gruncie. Najlepiej rosną one sadzone na glebach świeżych, przepuszczalnych, gliniasto-piaszczystych. Świerk kłujący i jego odmiany są roślinami wybitnie światłolubnymi, wymagają stanowiska słonecznego o wystawie południowej. Wykazują pełną odporność na mróz, ale w czasie letnich upałów czasami mogą być atakowane przez przędziorki.
Świerk kłujący ‘Pali’ charakteryzuje się bogatymi walorami dekoracyjnymi przez okrągły rok. Wiosną uwagę zwracają młode, jasnoniebieskie przyrosty. Latem i zimą przeważa odcień srebrzysty. Zimą kule są bardzo trwałe i nie ulegają zniekształceniu pod ciężarem śniegu, doskonale nadają się do sadzenia w małych ogrodach, na miejscach wyeksponowanych, na skalnikach i wrzosowiskach. Elegancko prezentują się okazy sadzone w dużych pojemnikach.