Lilak pospolity to gatunek europejski, porastający śródpolne zarośla i brzegi lasów na południu i wschodzie kontynentu. U nas jest ceniony ze względu na małe wymagania uprawowe, obfite kwitnienie oraz piękny zapach kwiatów. Jednym z mniej znanych kultywarów tego gatunku jest odmiana ‘Aucubaefolia’ o ozdobnych, żółto nakrapianych liściach, dzięki którym krzew zachowuje walory dekoracyjne przez cały okres wegetacyjny.
Lilak pospolity ‘Aucubaefolia’ wyselekcjonowano w 1919 roku we Francji. Krzew dorasta do 3 m wysokości. Blaszki liściowe ma sercowate, zielone, pokryte masą drobnych, żółtych plam, co daje efekt pstrokatości. W zależności od temperatury krzewy zakwitają pod koniec kwietnia lub w maju. Ich kwiaty są bladoliliowe, podwójne, zbudowane z rurki oraz kilku szeroko rozpostartych łatek w kształcie łódeczki, o wywiniętych do góry brzegach. Kwiaty pachną, są osadzone na szczytach pędów w gęste kwiatostany, złożone z kilku stożkowatych wiech, mają przeciętnie od 10 do 15 cm długości. Co ciekawe odmiana ta lepiej kwitnie, bardziej obficie, uprawiana na glebach ubogich w składniki pokarmowe. Na podłożach żyznych rozwija duże liście, ale kwiatów tworzy znacznie mniej, w porównaniu do innych ogrodowych odmian lilaków. Jej kwiaty nie są też tak wyraźnie eksponowane na tle pstrokatych liści, jak u zielonolistnych kultywarów.
Lilak pospolity jest gatunkiem łatwym w uprawie. Preferuje przeciętne gleby ogrodowe, umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne, obojętne do lekko zasadowych, całkiem dobrze rośnie także na glebach mniej urodzajnych. Znosi suszę i jest odporny na mróz. Wymaga stanowisk słonecznych. Sadzony w miejscach cienistych kwitnienie mniej obficie. Po kwitnieniu, przede wszystkim ze względów estetycznych, warto usuwać zaschnięte pozostałości kwiatostanów, które dosyć długo utrzymują się na krzewach stanowiąc ich wątpliwą ozdobę. W przypadku roślin szczepionych należy pamiętać o usuwaniu dzikich pędów wyrastających z podkładki.