Związek Szkółkarzy Polskich

Związek Szkółkarzy Polskich jest organizacją zrzeszającą producentów najwyższej jakości drzew, krzewów, pnączy oraz bylin. Jego celem jest integracja środowiska szkółkarskiego w Polsce, upowszechnianie nowoczesnych metod produkcji oraz wiedzy potrzebnej do prowadzenia przedsiębiorstwa szkółkarskiego, promowanie norm jakościowych i zasad etyki zawodowej.

Związek organizuje Międzynarodową Wystawę ZIELEŃ TO ŻYCIE, liczne prezentacje, seminaria i konferencje, wydaje publikacje przeznaczone zarówno dla amatorów jak i osób profesjonalnie zajmujących się zielenią. We wszystkich swoich działaniach stara się głosić społecznie odpowiedzialną ideę otaczania się roślinami. Nie są one jedynie ozdobą, która dostarcza nam doznań estetycznych i sprawia, że żyjemy piękniej. Przede wszystkim rośliny kształtują środowisko życia człowieka. Poprzez swoje naturalne własności, jak chociażby wytwarzanie tlenu i pary wodnej, zdolność oczyszczania powietrza i gleby z rakotwórczych substancji czy działanie bakteriobójcze sprawiają, że sadząc je żyjemy zdrowiej, a środowisko naszego życia jest czystsze.

Związek Szkółkarzy Polskich stara się przypominać, że rozwojowi miast, budowie infrastruktury publicznej czy industrializacji powinna towarzyszyć dbałość o stan środowiska życia człowieka i zrównoważony rozwój naszego kraju.

Logo Związku jest wyraźnym pokazaniem celu jaki obrał - jest to dłoń sugestywnie podająca liść, czyli przekazująca ideę: żyjmy wśród zieleni, otaczajmy się nią, bo to rośliny właśnie dają nam tlen do życia, czyste środowisko, piękne krajobrazy, zielone komnaty a w nich wyciszenie i odpoczynek.

Pierwszy zapis świadczący o istnieniu na polskich ziemiach produkcji szkółkarskiej pochodzi z końca XVIII wieku, natomiast dynamiczny jej rozwój nastąpił w połowie XIX wieku.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, w 1924 roku zawiązano w Warszawie pierwszą ogólnopolską organizację – Polski Związek Wytwórców Drzew i Krzewów. Jego pierwszym prezesem był aż do śmierci Piotr Hoser. Celem Związku było uporządkowanie żywiołowego rynku, przestrzeganie doborów roślin, wprowadzenie norm jakościowych i kwalifikacji. Od 1926 roku jego członkowie umieszczali na cennikach i katalogach znak związku, gwaranta wysokiej jakości roślin i zawodowej rzetelności.

W okresie międzywojennym nastąpił także rozwój szkółkarskich specjalizacji. Powstawały firmy, które produkowały byliny czy też podkładki. Istniały szkółki drzew owocowych prowadzone na najwyższym poziomie. Ich właściciele byli wybitnymi pomologami, uczonymi i eksperymentatorami.

W pierwszej połowie XX wieku wprowadzono do handlu wiele cennych polskich odmian roślin ozdobnych, znanych i stosowanych do dzisiaj. Między innymi:

• Fraxinus pennsylvanica 'Crispa',
• Robinia pseudoacacia 'Rozynskiana',
• Thuja occidentalis 'Aurescens',
• Thuja occidentalis 'Hoseri',
• Betula 'Hoseri',
• Picea pungens 'Białobok'.

Po drugiej wojnie światowej produkcja szkółkarska w Polsce nie mogła się rozwijać. Jej ożywienie – zarówno prywatnej jak i państwowej nastąpiło dopiero po roku 1956. W latach 60. XX wieku odnotowano dynamiczny postęp w szkółkarstwie róż. Poziom ich produkcji podnosił się między innymi dzięki kwalifikacji szkółek. W latach 70. produkcja oraz eksport róż szybko rosły, rozwijała się też produkcja liściastych drzew i krzewów.

Pogłębiający się kryzys ekonomiczny kraju w latach 80. spowodował trudności ze zbytem roślin i wyraźne załamanie produkcji drzew i krzewów. Po 1989 roku przed szkółkarzami stanęły nowe wyzwania i szanse. Wykorzystali je i dzięki temu szkółkarstwo jest najszybciej rozwijającą się dziedziną ogrodnictwa w Polsce.

Związek Szkółkarzy Polskich został powołany jesienią 1991 roku przez kilkunastu producentów szkółkarskiego materiału ozdobnego. Bardzo dobrze wpisał się w historię polskiego szkółkarstwa, stając się spadkobiercą tradycji i spuścizny tej branży.

Od początku założono, że członkowie Związku muszą spełniać wysokie wymagania etyczne i zawodowe. Świadomie ukształtowano stowarzyszenie jako organizację non-profit, aby ułatwić realizację głównych celów, to jest współpracę i wzajemną pomoc członków stowarzyszenia oraz integrowanie środowiska. Pomysł powołania takiego stowarzyszenia był zgodny z oczekiwaniami szkółkarzy, którzy - rozrzuceni po kraju - nie mieli poczucia wspólnoty celów i solidarności zawodowej.

Na początku w Związku było zrzeszonych 53 członków. W chwili obecnej Związek Szkółkarzy Polskich jest największą organizacją szkółkarską w Polsce.

W miarę rozwoju stowarzyszenia wytyczano nowe cele działalności, takie , jak:

• popularyzację wiedzy o drzewach, krzewach i bylinach w społeczeństwie,
• ułatwienie kontaktów między producentami i handlowcami,
• poprawę jakości materiału szkółkarskiego,
• zwiększenie asortymentu roślin produkowanych w szkółkach,
• unowocześnianie technologii produkcji roślin.

W chwili obecnej nietrudno znaleźć gospodarstwa, które osiągnęły standard zachodnioeuropejski. Stale podnoszona jest jakość towaru. Rośnie także dbałość o przygotowanie roślin do sprzedaży. Powstaje coraz więcej specjalistycznych szkółek.

Główne działania, z których znany jest Związek to:

• Międzynarodowa Wystawa ZIELEŃ TO ŻYCIE i  konferencja dla osób zajmujących się zielenią,
• Coroczne wydawanie Katalogu Szkółek – członków Związku,
• Organizacja Walnych Zgromadzeń Członków oraz szkoleń i wykładów podczas nich,
• Organizacja wycieczek dla członków Związku,
• Opracowywanie katalogów roślin polecanych przez stowarzyszenie,
• Działania promocyjne i współpraca z mediami.