Aktinidia ostrolistna ‘Weiki’

Actinidia arguta ‘Weiki’
Aktinidia ostrolistna ‘Weiki’

 Pochodząca z krajów Dalekiego Wschodu aktinidia ostrolistna jest pnączem owocowym. Szybki wzrost, ładne liście i przede wszystkim bardzo smaczne owoce sprawiają, że warto bliżej zainteresować się tym łatwym w uprawie, ale ciągle jeszcze mało znanym gatunkiem.

Odmiana ‘Weiki’ została wyhodowana w Niemczech przez Hermanna Schimmelpfenga na Uniwersytecie Technicznym w Monachium. Pnącze to dorasta do 8-10 metrów wysokości, tworzy owalne, ciemnozielone, błyszczące liście o długości 10-18 cm, które jesienią przed opadnięciem przebarwiają się na piękny, żółty kolor. Kwiaty rozwijają się w maju. Odmiana ‘Weiki’ jest rośliną dwupienną, na pojedynczym egzemplarzu tworzy wyłącznie kwiaty jednopłciowe. Niewielkie, białe kwiaty są osadzone pojedynczo lub zebrane po 2-3 sztuki. U odmiany żeńskiej (‘Weiki’ F żeńska) w centrum kwiatu widoczny jest duży słupek. Aby doszło do zapylenia w pobliżu musi rosnąć klon męski, czyli osobnik tworzący kwiaty męskie, produkujące pyłek (odmiana ‘Weiki’ M męska). Owoce dojrzewają na początku października, przypominają agrest, są pękate, mają długość 2-3 cm oraz masę od 6 do 9 g. Od strony nasłonecznionej cienka i gładka skórka owoców pokryta jest czerwonym rumieńcem. Owoce są smaczne, mają słodko-kwaskowy, miodowy posmak i przyjemny aromat. Odmiana ‘Weiki’ jest jedną z najpopularniejszych odmian w produkcji towarowej, charakteryzuje się dużą plennością, z jednej dorosłej rośliny można uzyskać kilka-kilkanaście kilogramów owoców. Owoce są bogate w substancje odżywcze: minerały (szczególnie potas), witaminy (C, PP, A1, B1, B2) i mikroelementy (np. cynk). Owoce spożywa się na surowo, ale także można z nich przyrządzać szereg potraw i przetworów: galaretki, sałatki, nalewki, wina, doskonałe dżemy.

Uprawa aktinidii ostrolistnej nie jest trudna. Pnącze należy sadzić na stanowiskach ciepłych, słonecznych, osłoniętych zimą od wiatru. Rośliny dobrze rosną na większości wilgotnych, przepuszczalnych gleb o odczynie od lekko kwaśnego do neutralnego. W okresach suszy wskazane jest podlewanie. Aktinidia ostrolistna jest odporna na mróz, wytrzymuje zimowe spadki temperatur do -30 °C ale jej młode wiosenne pędy, w tym pąki kwiatowe i kwiaty, są wrażliwe na późne przymrozki. Aby uzyskać owocowanie należy w pobliżu żeńskich egzemplarzy posadzić zapylacz, czyli osobnik męski (na przykład męska odmianę ‘Weiki’ M). Wystarczy 1 roślina męska na 5-8 żeńskich. Rośliny należy sadzić przy mocnych podporach, np. przy konstrukcji z drutu rozpiętego między słupkami lub przy ażurowym ogrodzeniu (siatki, metalowe płoty) oraz odpowiednio ciąć, tak aby uzyskać pionowy przewodnik i odchodzące od niego poziomo silne pędy. Przycinać najlepiej ją późną jesienią lub zimą, przed rozpoczęciem wegetacji, albo latem po częściowym zdrewnieniu nowych przyrostów. Unikać należy cięcia wiosną, bo silnie 'płacze'. Aktinidia owocuje na pędach 2 i 3 letnich, które po wydaniu owoców usuwa się zimą, pozostawiając pędy następcze. Aktinidia ostrolistna jest gatunkiem długowiecznym, może być z powodzeniem uprawiana nawet przez 50 lat.