Janowiec lidyjski

Genista lydia
Janowiec lidyjski

Ten pochodzący z Bałkanów krzew, zwany też janowcem bułgarskim, jest bliskim krewnym szczodrzeńców i żarnowców. Jego zielone pędy przypominają gałązki przęśli. Wczesną wiosną krzew pokrywa się masą złocistych, żółtych kwiatów. Dobrze znosi suszę, nadaje się do sadzenia na słonecznych i ciepłych stanowiskach w ogrodach skalnych i na rabatach.

Janowiec lidyjski osiąga 40 cm wysokości i około 1 m szerokości. Pędy ma łukowato wygięte, gęsto ułożone w formie poduchowatej kępy, pokładające się na powierzchni gleby. Matowozielone gałązki pełnią funkie asymilacyjne. Liście są silnie zredukowane, bardzo drobne, z oddali wręcz niezauważalne. Redukcja ulistnienia jest wyrazem przystosowania rośliny do wzrostu i rozwoju w warunkach silnego nasłonecznienia i deficytu wody. Ponadto rośliny rozwijają palowy system korzeniowy, pozwalający czerpać wodę z głębszych warstw gleby. Żółte, motylkowate kwiaty mają do 1,5 cm średnicy, tworzą się one niezwykle obficie na wszystkich gałązkach, pokrywając całą powierzchnię krzewu. Termin kwitnienia roślin przypada na przełom maja i czerwca. Kwiaty wabią liczne owady zapylające.

Janowiec lidyjski dobrze rośnie na podłożach przepuszczalnych, lekko kwaśnych, przeciętnych pod względem zasobności w składniki pokarmowe. Wymaga stanowisk słonecznych, ale zimą osłoniętych od wiatru. Na zachodzie Polski zimuje dobrze, ale w centrum i na wschodzie kraju może przemarzać. Dlatego w zimniejszych rejonach rośliny warto lekko okrywać (cieniować) na zimę – najlepiej stroiszem lub siatką cieniującą. Posadzony w grupach może pełnić funkcję rośliny okrywowej, ozdobnej zimą dzięki zielonym pędom.