Laurowiśnia wschodnia ‘Novita’

Prunus laurocerasus ‘Novita’
Laurowiśnia wschodnia ‘Novita’

Laurowiśnia wschodnia to krzew lub nieduże drzewo naturalnie występujące na terenach Azji Mniejszej, Kaukazu i południowo-wschodniej Europy. W ogrodnictwie, zwłaszcza w krajach Europy Zachodniej, jest cennym gatunkiem żywopłotowym. Tworzy bardzo ładne, skórzaste, zimozielone liście i doskonale znosi formowanie. W Polsce laurowiśnia wschodnia jest coraz częściej sadzona w ogrodach, zwłaszcza w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju. Najlepiej rośnie na Dolnym Śląsku i na Pomorzu, gdzie osiąga największe rozmiary. Na wschodzie kraju może być uprawiana jako bardzo atrakcyjna roślina pojemnikowa, chowana na zimę do chłodnych, widnych pomieszczeń (sadzona w gruncie niestety często przemarza). Dostępne w szkółkach odmiany różnią się siłą wzrostu, wielkością liści oraz mrozoodpornością.

Laurowiśnia wschodnia ‘Novita’ to silnie rozgałęziająca się odmiana o wzniesionych pędach i dużych liściach, wyhodowana i prowadzona do handlu we Włoszech na początku lat 2000. Pochodzi od odmiany ‘Rotundifolia’, od które różni się lepszą odpornością mrozową oraz wyższą zdrowotnością ulistnienia. Roślina dorasta do 3-4 m wysokości i podobnej szerokości. Krzew ten tworzy duże, szerokojajowate, zaostrzone na wierzchołkach liście, soczyście jasnozielone. Liście są skórzaste, od góry błyszczące, od spodu matowe. Nieprzycinane krzewy kwitną w maju. Kwiaty są drobne, białe, zebrane w ozdobne, wyprostowane grona dorastające nawet do 10-15 cm długości, wydzielają przyjemny zapach wabiący owady. Ozdobą rośliny są także niewielkie, kuliste, czarne owoce dojrzewające latem. W przypadku regularnego cięcia kwiaty i owoce pojawiają się sporadycznie.

Laurowiśnia wschodnia ‘Novita’ najlepiej rośnie na glebach ciepłych, piaszczysto-gliniastych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowisk zacisznych, półcienistych i cienistych. Preferuje podłoża o odczynie obojętnym lub alkalicznym. Sadzona na stanowiskach słonecznych wymaga na zimę okrywania cieniówką (podobnie jak bukszpany), która zabezpiecza liście przed nadmierną transpiracją i uszkodzeniem przez silnie operujące słońce podczas mroźnej pogody. Odmiana ‘Evita’ wykazuje dużą odporność na dziurkowatość liści drzew pestkowych, chorobę objawiającą się tworzeniem dziurek na blaszkach liściowych. Krzew jest też odporny na zanieczyszczenie powietrza i może być sadzony w zieleni osiedlowej. Doskonale znosi przycinanie, nadaje się na żywopłoty oraz do tworzenia topiarów. Uprawiana w pojemnikach może służyć do dekoracji cienistych balkonów, tarasów, ogrodów typu patio. Jej ulistnione gałązki służą jako materiał do tworzenia kompozycji bukieciarskich.