5 lipca 2011
Liriodendron tulipifera
Tulipanowiec amerykański naturalnie porasta doliny rzek południowo-wschodnich stanów Ameryki Północnej. W 1663 roku, jako jeden z pierwszych gatunków drzewiastych, został sprowadzony z terenów Nowego Świata do Europy, gdzie wzbudził zainteresowanie oryginalnymi kwiatami, przypominającymi wielkością i kształtem kwiaty tulipanów, oraz pięknym ulistnieniem. Obecnie tulipanowiec jest nadal uznawany za jeden z najpiękniejszych gatunków drzew parkowych i alejowych.
Liriodendron tulipifera rośnie dosyć szybko, w warunkach klimatycznych Polski osiąga 20-25 m wysokości. Stożkowata korona młodych drzew u starszych okazów staje się szeroka i regularna. Grube pnie pokrywa głęboko bruzdowana korowina. Niespotykana u innych uprawianych u nas drzew forma blaszki liściowej przyjmuje bardzo ciekawy kształt, przypominający nieco w zarysie egzotycznego motyla o rozpostartych skrzydłach. Blaszka liściowa na wierzchołku jest wcięta, po bokach zaopatrzona w cztery ostro zakończone klapy zaś od spodu zaokrąglona, osadzona na dziesięciocentymetrowych ogonkach liściowych. Liście mają od 15 do 20 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Równie oryginalne i atrakcyjne co liście, są kwiaty tulipanowca. Przeważnie pojawią się one na dużych, co najmniej kilkuletnich, okazach na początku lata. Składają się z trzech zielonych, odstających działek kielicha i sześciu wyprostowanych, żółtych płatków korony. Na szczycie płatki korony są lekko wywinięte na zewnątrz, od środka zaś i u podstawy mają pomarańczowe plamy, tworzące barwną wstęgę. Wnętrze kwiatu wypełniają liczne pręciki oraz słupki, osadzone spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym. Szyszkowate owocostany rozpadają się po zimie na brązowe skrzydlaki.
Tulipanowiec amerykański preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne. Młode egzemplarze, szczególnie siewki, mogą byś uszkadzane podczas ostrych zim, starsze rośliny są w pełni wytrzymałe na niskie temperatury. Drzewa rosną zdrowo, rzadko ulegają atakom szkodników bądź porażeniu przez patogeny chorobotwórcze. Wymagają jedynie podlewania w pierwszym okresie po posadzeniu, do momentu aż dobrze się ukorzenią.
Dostojne i eleganckie egzemplarze tulipanowca amerykańskiego doskonale nadają się do sadzenia w rozległych parkach i ogrodach krajobrazowych. Najefektowniej prezentują się nisko ugałęzione okazy sadzone na dużych, zadbanych trawnikach. Drzewa najlepiej sadzić pojedynczo w miejscach wyeksponowany, w pobliżu reprezentacyjnych budynków, nad zbiornikami wodnymi lub wzdłuż szerokich alei. O wyjątkowo cennych walorach dekoracyjnych tulipanowca amerykańskiego świadczy przyznana w 2002 roku nagroda Award of Garden Merit (AGM), nadawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS.
