Miskant cukrowy

Miscanthus saccharifloru
miskant cukrowy

Ten azjatycki gatunek trawy jest jednym z najmniej wymagających i najłatwiejszych w uprawie miskantów, polecanym zwłaszcza dla początkujących ogrodników. W pełni odporny na mróz tworzy piękne, wysokie łany zielonych liści, atrakcyjnie przebarwionych jesienią, oraz srebrzyste kwiatostany, zdobiące rabaty od lata do końca zimy. Roślina szczególnie ładnie prezentuje się sadzona nad wodą. Ze względu na ekspansywny charakter wzrostu i tworzenie silnych, podziemnych rozłogów miskant cukrowy wymaga stałej kontroli i ograniczania rozrastania się na sąsiednie rabaty. Pozostawiony bez kontroli potrafi szybko opanować cały ogród.

Miskant cukrowy w warunkach naturalnych porasta wilgotne łąki i zarośla na Dalekim Wschodzie, w Chinach i Japonii. W Polsce rozpoczyna wegetację na początku maja, niemal miesiąc później od rodzimych gatunków traw. Oprócz celów ozdobnych jest uprawiany na plantacjach jako roślina energetyczna. Tworzy mocne źdźbła, które w zależności od zasobności i wilgotności podłoża mogą dorastać od 1 do 2,5 m wysokości. Źdźbła wyrastają z licznych i długich podziemnych rozłogów. Równowąskie liście są początkowo wzniesione, później łukowato wygięte, zielone, z wyrazistym, czerwonawym nerwem głównym przebiegającym przez środek blaszki liściowej. Liście mają do 80 cm długości, na brzegu są ostro piłkowane, jesienią przebarwiają się na żółto lub jasnobrązowo i zasychają. Pod koniec lata spośród fontanny liści wyłaniają się srebrzystobiałe, palczasto-groniaste kwiatostany. Mają one około 30 cm długości, początkowo są zwarte, później otwierają się i stają puszyste, pięknie srebrzą się w promieniach słońca. Kwiatostany pozostają ozdobne przez kilka miesięcy. W przeciwieństwie do miskanta chińskiego, łany miskanta cukrowego są podatne na wyleganie pod wpływem silnego wiatru i deszczu. Rośliny można zabezpieczyć przed wyleganiem rozkładając wiosną na rabatach siatkę o szerokich oczkach. Następnie w czerwcu lub lipcu siatkę podnosi się na wysokość kilkudziesięciu (40-70) cm i mocuje na brzegach do wbitych w ziemię palików. Dzięki temu łany są stabilizowane na całej swojej powierzchni w estetyczny (niemal niewidoczny od zewnątrz) sposób.

Miskant cukrowy preferuje gleby żyzne, wilgotne, o pH lekko kwaśnym lub obojętnym, stanowiska słoneczne. Stale wilgotna gleba gwarantuje szybki, bujny wzrost, natomiast gatunek ten wykazuje wysoką tolerancję na suszę. Jest w pełni odporny na mróz, nie wymaga żadnego zabezpieczania na zimę. Wiosną zeszłoroczne, zaschnięte pędy trzeba obciąć nisko przy ziemi. Wokół roślin można rozsypać uniwersalny nawóz wieloskładnikowy. Miscanthus sacchariflorus wykazuje znaczną tolerancję na zanieczyszczenie gleby i powietrza oraz wysokie zasolenie podłoża. Trwałość i długowieczność to kolejne zalety tej trawy. Rośliny posadzone w jednym miejscu dobrze rosną i zachowują ładny pokrój przez wiele lat.

Miskant curkowy przyciąga uwagę swoim egzotycznym wyglądem. Szelest liści czy kołysanie źdźbeł na wietrze wprowadza spokój i harmonię. Jego wysokie kępy piękniej prezentują się pojedynczo oraz sadzone w kompozycjach z innymi gatunkami traw. Małe wymagania, łatwa pielęgnacja i niskie koszty utrzymania zachęcają do sadzenia miskantów w parkach, na osiedlach, w pobliżu zbiorników wodnych oraz w otoczeniu nowoczesnej architektury miejskiej. Interesujący efekt tworzą duże nasadzenia grupowe.

Fot. Grzegorz Falkowski