28 sierpnia 2024
Morwa biała
Morwa kojarzy się wielu ogrodnikom z drzewem uprawianym przemysłowo do hodowli jedwabników. Tak rzeczywiście jest w rejonach, w których rośnie naturalnie, czyli we wschodniej Azji. U nas morwa jest głównie drzewem ozdobnym, cenionym za dekoracyjne liście i smaczne owoce. Ma niewielkie wymagania uprawowe.
Morwa biała jest drzewem o szerokiej, nieregularnej koronie, dorastającym do 10-12 m wysokości. W młodości morwa rośnie szybko, później już znacznie wolniej. Oprócz efektownego pokroju główną ozdobą drzewa są dekoracyjne liście występujące na jednej rośnie w dwóch rodzajach (zjawisko heterofilii). Wszystkie liście są duże, długości 6-18 cm, jasnozielone, ale część z nich ma równe brzegi lub lekko powcinane i sercowaty kształt, a część jest mocno powcinana, klapowana. Liście niepowcinane przypominają liście lipy i rozwijają się na starych pędach. Mocno klapowane podobne są do liści głogu i pojawiają się na młodych długopędach. Jesienią wszystkie liście przebarwiają się na ładny jaskrawożółty kolor. Kwiaty pojawiają się w maju wraz z rozwojem liści, ale nie mają dużego znaczenia dekoracyjnego. Są rozdzielnopłciowe - męskie mają kształt kotkowatych kwiatostanów, a żeńskie główkowatych. Owoce morwy białej przypominają jeżyny lub maliny - są jadalne i jednocześnie dekoracyjne. Złożone są z niełupek z osnówkami, które tworzą walcowaty owocostan długości 2,5 cm i średnicy 1,5 cm. Rosną w kiściach po kilka sztuk i sukcesywnie dojrzewają, zmieniając kolory. Młode owoce są białożółte, później stają się różowe i czerwienieją, aż dojrzeją i przebarwią się na czarnofioletowo. Dojrzewają w sierpniu i bardzo szybko opadają. Są miękkie, słodkie w smaku i trochę mdłe, ale smaczne. Można je zjadać na surowo albo przyrządzać z nich dżemy, kompoty lub nalewki.
Morwa biała nie ma dużych wymagań i jest ława w uprawie. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko półcienistym, ciepłym, osłoniętym od wiatru. Nie wymaga szczególnie urodzajnej gleby - wystarczy jej lekkie, nawet suche, przepuszczalne podłoże o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Dobrze znosi suszę i zanieczyszczenie powietrza. Drzewo to jest odporne na mróz, jedynie w surowe zimy może przemarzać, ale nawet wtedy szybko się regeneruje i odradza.
