Oliwnik srebrzysty

Elaeagnus commutata
Oliwnik srebrzysty

Gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej, naturalnie występuje w zachodniej i środkowej części Kanady oraz w północnych i zachodnich stanach USA, takich jak Montana, Wyoming, Dakota Północna, Dakota Południowa, Nebraska, i Utah. Oliwnik srebrzysty zajmuje różnorodne siedliska: brzegi rzek, jezior, tereny otwarte, sawanny, prerie oraz zarośla. W ogrodnictwie jest wykorzystywany jako roślina ozdobna, uprawiana dla srebrzystoszarych liści, które nadają mu unikalny wygląd.

Oliwnik srebrzysty jest krzewem o wzniesionym, rozłożystym pokroju. W Polsce dorasta do 2 m wysokości. Dzięki tworzeniu podziemnych rozłogów daje liczne odrosty. Jego ozdobą są duże, srebrzyste i błyszczące liście, które już z daleka przyciągają wzrok i uwagę. Pojawiające się w czerwcu kwiaty są drobne, żółtawe, zebrane po 1-4 w kątach liści, pachną. Kuliste, srebrzyste owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, są jadalne, ale niezbyt smaczne, mączyste.

Jest to roślina o bardzo małych wymaganiach uprawowych, zdrowa, odporna na mróz. Świetnie znosi suszę i gorące, letnie powietrze. Preferuje gleby przepuszczalne, piaszczyste lub żwirowe, ale toleruje też podłoża gliniaste i umiarkowanie zasolone. Może być sadzony jako krzew ozdobny w ogrodach, parkach i na terenach zieleni miejskiej. Może być używany jako soliter, albo sadzony w grupach, w tym prowadzony w formie żywopłotu. Ze względu na silny system korzeniowy oliwnik srebrzysty jest wykorzystywany do stabilizacji gleby na zboczach, skarpach i innych erozyjnych terenach oraz do rekultywacji gleb zdegradowanych, takich jak tereny po wydobyciu surowców mineralnych. Jak wiele roślin z rodziny oliwnikowatych, oliwnik srebrzysty wiąże azot atmosferyczny, poprawiając żyzność gleby. Daje schronienie i dostarcza pokarmu dla wielu gatunków ptaków, a gęste zarośla stanowią miejsce ich gniazdowania.