Pstrolistka sercowata, nazywana tułaczem pstrym, to pochodząca z Azji bylina ozdobna i użytkowa, wykorzystywana w Chinach jako warzywo (pędy i kłącza) oraz roślina lecznicza (liście) o silnych właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych, stosowana w kuracji zakażeń górnych dróg oddechowych (zapaleniu płuc i oskrzeli, astmie, kaszlu). W Europie pstrolistka sercowata jest znana głównie jako roślina ozdobna. Jej odmiana ‘Chameleon’ zachwyca różnorodnością kolorów.
Roślina ta tworzy wielobarwne, dekoracyjne liście w kształcie serca. Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów tworząc zwarte, kolorowe dywany. Dorasta do 30-40 cm wysokości. Blaszki liściowe mają od 4 do 9 cm długości, są jajowate, na wierzchołkach zaostrzone, u nasady sercowate. Roślina kwitnie w lipcu i sierpniu. Jej drobne, żółte kwiaty są zebrane w cylindryczne, kłosowate kwiatostany ozdobione u podstawy 4-8 białymi, dekoracyjnymi podsadkami.
Pstrolistka najlepiej rośnie na podłożach stale wilgotnych, na stanowiskach cienistych do półcienistych. Jest odporna na mróz, ale wrażliwa na późne wiosenne przymrozki. Dlatego na wschodzie kraju młode egzemplarze warto na zimę okrywać, by zbyt wcześnie nie rozpoczynały wegetacji. Późne przymrozki wiosenne mogą uszkadzać części nadziemne.
Roślina nadaje się do obsadzania i zadarniania gleby pod koronami drzew i krzewów, ale tylko tam, gdzie gleba jest wystarczająco wilgotna. Pstrolistka może być ekspansywna, dlatego najlepiej sadzić ją w miejscach o ograniczonych możliwościach rozrastania się. Na rabatach bylinowych można ją uprawiać w donicach częściowo wkopanych w ziemię, co pozwoli utrzymać roślinę w ryzach.