Pyracantha 'Orange Glow'

Pyracantha 'Orange Glow'
ognik 'Orange Glow'

Nazwa ognika, jednego z najpiękniejszych krzewów jesieni, wywodzi się z połączenia dwóch greckich słów: pyr – oznaczającego ogień oraz akantha – tłumaczonego jako cierń i nawiązuje do efektownego wylądu krzewu w trakcie jego owocowania. Ogniki pochodzą z południowej Europy i wschodniej Azji, należą do nielicznej grupy liściastych roślin zimozielonych, które można uprawiać w strefie klimatu umiarkowanego obejmującego Polskę. Obok ciemnozielonych liści największą ozdobę ogników stanowią owoce, w zależności od odmiany wybarwione na czerwono, pomarańczowo lub żółto. Odmiana ‘Orange Glow’ owocuje wyjątkowo obficie, od samej podstawy, aż po czubki pędów, przyciągając swoim niezwykłym widokiem uwagę i zainteresowanie przechodniów.

Pyracantha  ‘Orange Glow’ to silnie rosnący krzew o sztywno wyprostowanych pędach zaopatrzonych w liczne, ostre ciernie, osiągający 2,5 metry wysokości oraz 1,5 m średnicy. Skórzaste, lancetowate liście są z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu jaśniejsze, w młodości owłosione. W rejonach o łagodnym klimacie, na zachodzie kraju, w pasie nadmorskim i na Dolnym Śląsku liście ogników pozostają przez okres zimy zielone, natomiast tam, gdzie występują silniejsze spadki temperatur i mróz utrzymuje się dłużej, liście najczęściej zasychają i opadają. W maju lub na początku czerwca na krzewach pojawiają się białe kwiaty zebrane w gęste, szerokie baldachogrona. Jaskrawopomarańczowe owoce wielkości ziaren grochu dojrzewają we wrześniu i październiku, w środku zawierają 5 pestek. Skórka owoców jest pomarańczowa, pokryta woskowym nalotem, błyszcząca. Owoce zawiązują się zwykle bardzo obficie i długo pozostają na krzewach, nawet do końca grudnia. Krzewy są odporne na porażenie przez parcha, chorobę powodującą szare plamy na liściach i owocach. Odmianę ‘Orange Glow’ wyhodowano w Wageningen w Holandii w 1930 roku. Jest to krzew umiarkowanie odporny ma mróz, ciepłolubny, wymagający miejsc zacisznych, osłoniętych od wiatru, najlepiej przy południowych ścianach budynków lub w otoczeniu innych drzew i krzewów. Zdecydowanie należy unikać miejsc odsłoniętych, narażonych na podmuchy mroźnego wiatru w okresie zimy. Ogniki najlepiej rosną na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych, na stanowiskach słonecznych. Zimą krzewy warto okryć gałązkami drzew iglastych lub przewiewną siatką cieniującą. W przypadku wystąpienia surowych zim, które w naszej strefie klimatycznej zdarzają się co kilka – kilkanaście lat, pędy mogą przemarznąć, ale zwykle krzewy szybko się regenerują i odrastają z nieuszkodzonych części podziemnych.

Projektanci ogrodów cenią sobie krzewy ogników nie tylko jesienią, gdy owocują, ale także w okresie zimy oraz na wiosnę, gdy pędy pokrywa masa drobnych kwiatów. Ogniki dobrze reagują na przycinanie, mogą służyć do tworzenia żywopłotów lub barier, których ze względu na ostre ciernie, raczeni nikt nie ośmieli się forsować. Krzewy ładnie prezentuje się sadzone pojedynczo lub w małych grupach. Dobrze sprawdzają się w miastach, zwłaszcza w zieleni osiedlowej.