Rhododendron ‘Doloroso’

Rhododendron 'Doloroso'
azalia 'Doloroso'

Azalie wielkokwiatowe to krzewy z rodziny wrzosowatych, które na przełomie maja i czerwca stają się największą atrakcją ogrodów. Obsypane od stóp do głów kwiatami niewiele ustępują zimozielonym różanecznikom, mają przy tym dużo mniejsze wymagania siedliskowe. W warunkach klimatycznych Polski można śmiało uprawiać dziesiątki odmian azalii wielkokwiatowych. Tak dużą różnorodność zawdzięczamy ogrodnikom, którzy od XIX wieku prowadzili i nadal kontynuują intensywne  prace hodowlane, polegające na krzyżowym zapylaniu roślin różniących się barwą, wielkością bądź kształtem kwiatów. W ten sposób powstała odmiana ‘Doloroso’, krzew o intensywnie czerwonych kwiatach, którego nie powinno zabraknąć na wrzosowisku lub w ogrodzie japońskim. Doskonale sprawdzi się także w tradycyjnym, przydomowym ogródku.

Autorami odmiany ‘Doloroso’ są Hans Hachmann,  jeden z najznamienitszych niemieckich hodowców różaneczników i azalii, oraz G. Stück. Jest to odmiana mieszańcowa pochodząca aż od 4 innych odmian azalii: ‘KH Red’, ‘Knighhood’, ‘Cecile’ i ‘Gibraltar’. Krzew ten dorasta do 1,2 m wysokości oraz 1,5 m szerokości. Zwykle pod koniec maja lub na początku czerwca z nabrzmiałych, wierzchołkowych pąków wyłaniają się wspaniałe, duże czerwone kwiaty zebrane po kilka w szczytowych, szerokich kwiatostanach. Kwiaty mają kształt lejkowaty, są zbudowane z 5 płatków korony. Wewnątrz każdego kwiatu widoczny jest długi słupek, zakończony zielonym znamieniem i otoczony krótszymi, złotawymi pręcikami.  Krzewy, nawet młode egzemplarze, kwitną corocznie i wyjątkowo obficie, właściwie całe toną w kwieciu. Nim jeszcze zaczną przekwitać wśród masy kwiatów pojawiają się soczyście zielone pędy i liście. Po rozwinięciu przybierają barwę ciemnozieloną, błyszczącą. Jesienią, przed opadnięciem, liście przebarwiają się na czerwono. Latem, w lipcu i sierpniu, na szczytach nowych przyrostów, zawiązują się pąki kwiatowe, które ponownie zaczarują ogród w kolejnym roku.

Jak wszystkie rośliny z rodziny wrzosowatych azalie wymagają gleb kwaśnych, o pH w granicach 4 - 5,5. Krzewy preferują gleby umiarkowanie wilgotne, podłoża przepuszczalne, bogate w próchnicę.  W przeciwieństwie do zimozielonych różaneczników, azalie kochają słońce i nie boją się mrozu. Najlepiej czują się w otoczeniu wyższych krzewów i drzew, ale nie powinny być zacienione. Dobrze reagują na ściółkowanie przekompostowaną korą sosnową. Przykrycie gleby 5-10 cm warstwą kory skutecznie ogranicza wysychanie podłoża, hamuje rozwój chwastów, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem i pozwala utrzymać odpowiednie pH. Takie szczęśliwe, zadbane rośliny z pewnością odwdzięczą się najpiękniej jak tylko potrafią.