Sosna czarna ‘Oregon Green’

Pinus nigra ‘Oregon Green’
Sosna czarna ‘Oregon Green'

Sosna czarna to cenny gatunek iglasty od dawna wykorzystywany w parkach i ogrodach, jako drzewo ozdobne. Dzięki licznym i zróżnicowanym odmianom oraz niewielkim wymaganiom uprawowym, w tym wysokiej tolerancji na zanieczyszczenia powietrza, doskonale nadaje się do uprawy w ogrodach przydomowych, działkowych, na terenach osiedli mieszkaniowych, przy różnego rodzaju instytucjach i urzędach. Jednym z bardziej oryginalnych kultywarów sosny czarnej, zwracających uwagę swoim charakterystycznym pokrojem i soczyście zieloną barwą igieł, jest odmiana ‘Oregon Green’, wyselekcjonowana pod koniec XX wieku w USA, w stanie Oregon.

Drzewo to rośnie powoli, tworząc rzadko spotykany, bardzo regularny układ gałęzi, przypominający kandelabr. Po 10 latach uprawy drzewa mają 2-3 m wysokości i podobną szerokość. Konary wyrastają z pnia przewodniego w regularnych piętrach i wznoszą się, są gęsto osłonięte licznymi igłami, przez co wydają się grube. Igły mają budowę typową dla sosny czarnej – są sztywne, grube, zebrane w pęczkach po dwie. To co je wyróżnia u tej odmiany, to ich wyrazista, intensywna, zielona barwa, utrzymująca się także przez zimę oraz równoległe w stosunku do pędów ułożenie - ku wierzchołkom, przez co gałęzie wydają się bardzo masywne.

Sosna czarna ‘Oregon Green’ ma małe wymagania glebowe i wilgotnościowe, rośnie zdrowo i właściwie jest wolna od szkodników. Dobrze radzi sobie sadzona na większości przepuszczalnych gleb ogrodowych o lekko kwaśnym odczynie. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Odmiana ta jest odporna na mróz, wytrzymuje wysokie zanieczyszczenia powietrza pyłami i substancjami gazowymi, dlatego z powodzeniem może być uprawiana w dużych miastach, ale z daleka od dróg i ruchliwych ulic, gdyż jej igły są wrażliwe na sól (aerozol solny osadzający się na igłach), stosowaną zimą do odladzania jezdni. Dzięki utrzymywaniu przez cały rok aktywnych fotosyntetycznie igieł pełni pożyteczną rolę w oczyszczaniu powietrza z zanieczyszczeń, zwłaszcza z groźnych dla zdrowia ludzi pyłów zawieszonych.

Ze względu na swój charakterystyczny pokrój, przypominający dalekowschodnie formy bonsai, sosna ta może być sadzona pojedynczo w miejscach wyeksponowanych, np. jako centralny punkt ogrodu. Ponieważ rośnie powoli, nadaje się do sadzenia w miejscach o ograniczonej przestrzeni: w małych ogrodach przydomowych i przedogródkach, na działkach i cmentarzach. Sprawdza się w zieleni osiedlowej. Roślina jest atrakcyjna przez cały rok, także zimą, gdy jej zielone igły pokrywa szron.