Szydlica japońska

Cryptomeria japonica
Szydlica japońska

Pochodząca w Japonii szydlica japońska jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cryptomeria. W swojej ojczyźnie drzewo to osiąga imponujące rozmiary, nierzadko przekraczając 50 m wysokości oraz średnicy pnia 4-5 m u podstawy! Uprawiana w Europie jest o połowę niższa.

Szydlica japońska to gatunek iglasty, zaliczany do rodziny cypryśnikowatych. Naturalnie występuje na wyspach Honsiu, Kiusiu i Sikoku, gdzie jest podstawowym drzewem leśnym, stosowanym także do sadzenia w parkach, przy świątyniach oraz w ogrodach przydomowych, gdzie wykorzystuje się wolno rosnące kultywary ozdobne. Przez długi czas gatunek ten był w Polsce uznawany za wrażliwy na mróz, podatny na przemarzanie, polecany wyłącznie do sadzenia w najcieplejszych rejonach kraju. W niemieckiej literaturze (Enzyklopädie der Gartengehölze, Bärtels, Schmidt, wyd. 2014 r.) jest zakwalifikowany do strefy mrozoodporności 6b (-18 -20 st. C), która w Polsce rozciąga się na zachód od Wisły. Roślina ta coraz częściej pojawia się w ogrodach nie tylko na Pomorzu, w Wielkopolsce czy na Dolnym Śląsku, ale bywa też z powodzeniem uprawiana w centrum kraju.

Szydlica japońska jest drzewem o prostym pniu i stożkowatej koronie, rośnie szybko, rocznie przyrasta o około 30 cm. Jej pień pokrywa czerwonawa, łuszcząca się długimi pasami kora. Gałązki pokryte są szydlastymi, sierpowato wygiętymi, płaskimi igłami długości 6-25 mm, zielonymi, osadzonymi spiralnie wokół pędów. W dotyku są one raczej miękkie, nie kłują. Żyją od 4 do 8 lat, opadają razem z gałązkami. Kwiaty męskie i żeńskie tworzą się oddzielnie, szyszki dojrzewają w roku kwitnienia, są kuliste, zbudowane z 20-40 łusek z kłującymi ząbkami na wierzchołkach, mają 1-3 cm średnicy, po wysypaniu nasion długo utrzymują się na gałęziach. Drzewa zawiązują szyszki w młodym wieku, ale uzyskane u nas nasiona są najczęściej płonne.

Szydlica japońska nie jest wymagająca względem podłoża, zadawala się przeciętnymi glebami ogrodowymi o lekko kwaśnym odczynie. Preferuje gleby przepuszczalne, stale wilgotne, miejsca półcieniste, o wystawie wschodniej lub zachodniej, zaciszne, osłonięte od wiatru. Roślina dobrze znosi cięcie i formowanie. Nadal stanowi ciekawostkę dendrologiczną, która dobrze komponuje się z innymi roślinami iglastymi w ogrodach przydomowych.