Taxus ×media ‘Krzysztof’
Cis pośredni ‘Krzysztof’
Cis pośredni to popularny krzew iglasty, oferowany w licznych odmianach przez niemal wszystkie krajowe szkółki i centra ogrodnicze. Gatunek ten jest mieszańcem cisa pospolitego (T. baccata) i cisa japońskiego (T. cuspidata), został wyhodowany około 1900 roku w USA. Najważniejszą cechą użytkową cisa pośredniego, odziedziczoną po japońskim rodzicu, jest jego wysoka odporność na mróz, przewyższająca mrozoodporność rodzimego gatunku – cisa pospolitego. Ciś pośredni znosi spadki temperatury do -30 st. C.
W wyniku prowadzonej selekcji uzyskano szereg cennych odmian ogrodowych cisa pośredniego, w tym liczne formy żywopłotowe i soliterowe, o zwartym i wzniesionym pokroju. Jedną z nich jest polska odmiana ‘Krzysztof’, wyhodowana w połowie XX przez Bolesława Wituszyńskiego.
Jest to wyjątkowo ładny, choć aktualnie zapomniany i mocno niedoceniany, krzew o kolumnowym pokroju, żółto-zielonych igłach i powolnym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy dorasta do 1-1,2 m wysokości. Krzew u dołu jest węższy, rozszerza się ku górze. Liczne pędy są proste i sztywne. Liście są dosyć duże, wąskie, ułożone promieniście wokół pędów i gałązek. Cechą charakterystyczną odmiany są złociste obwódki okalające brzegi płaskich zielonych igieł. Cis pośredni ‘Krzysztof’ jest odmianą męską, zatem nie tworzy nasion. W jego gęstej koronie, zwłaszcza w przypadku starszych egzemplarzy, chętnie gniazdują ptaki.
Krzew preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne. Dobrze rośnie na glebach wapiennych, o pH obojętnym lub zasadowym. Jako jeden z niewielu gatunków iglastych dobrze rośnie w cieniu, choć uprawiany na stanowiskach słonecznych charakteryzuje się bardziej wyrazistymi obwódkami igieł. Ze względu na zwarty, kolumnowy pokrój nie wymaga przycinania, niemniej, podobnie jak wszystkie cisy, doskonale regeneruje się po cięciu. Jest to odmiana zdrowa, wykazuje pełną mrozoodporność w naszym klimacie.
Cis pośredni ‘Krzysztof’ doskonale sprawdza się w niewielkich ogrodach przydomowych i osiedlowych, gdzie ze względu na brak miejsca nie można zastosować form silnie rosnących. Warto go też sadzić na działkach, cmentarzach i w parkach, w kompozycjach z innymi krzewami iglastymi. Rośliny można sadzić pojedynczo lub w formie szpalerów i żywopłotów – w rozstawie 80-100 cm.