Glicynia kwiecista 'Ludwik Lawin'

Wisteria floribunda 'Ludwik Lawin'
Glicynia kwiecista 'Ludwik Lawin'

Pochodząca z Japonii i Korei glicynia należy do pnączy, które podczas kwitnienia nie mają sobie równych. Malowniczo zwisające, długie, lila-niebieskie, i do tego słodko pachnące, kwiatostany przyciągają uwagę, zachęcają do zatrzymania się i podziwiania tej pięknej rośliny.

Odmiana ‘Ludwik Lawin’ to kultywar wprowadzony do sprzedaży przez Szczepana Marczyńskiego, nazwany w 2012 r. dla upamiętnienia jej selekcjonera Ludwika Lawina, warszawskiego powojennego projektanta ogrodów i nauczyciela akademickiego. Wcześniej (od 1999 r.) roślina nosiła nazwę ‘B’. Jest to wieloletnie, silne, drewniejące pnącze, które rocznie przyrasta o 1-3 metry. Młode pędy owijają się ściśle wokół podpór w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, zupełnie odwrotnie, niż w przypadku bardzo podobnego gatunku - glicynii chińskiej. Pierzaste, złożone liście glicynii kwiecistej osiągają do 30 cm długości, są zbudowane z kilkunastu owalnych, całobrzegich listków (do 8 cm długości), są ciemnozielone i zdrowe. Młode listki są zwykle lekko brązowe i delikatnie owłosione. Na początku maja, jeszcze przed lub wraz z rozwojem liści, z pękatych, nabrzmiałych pąków rozwijają się licznie niebieskofioletowe, motylkowate kwiaty z jasnym oczkiem. Pojedyncze kwiaty mają około 2,5 cm długości i są zebrane w długie, groniaste kwiatostany mierzące do 25-30 cm długości. W sprzyjających warunkach rośliny zawiązują też owoce – grube, zwisające strąki, w których znajdują się nasiona.

Uprawa tego egzotycznego pnącza nie należy do trudnych. System korzeniowy glicynii jest bardzo silny i dobrze rozbudowany, dlatego pnącze właściwie nie wymaga podlewania, poza wyjątkowo długimi okresami suszy. Stanowisko do uprawy glicynii powinno być osłonięte, ciepłe i słoneczne, gleba przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna. Przy zakupie roślin najlepiej wybierać egzemplarze rozmnażane przez sadzonkowanie – wówczas wszystkie pojawiające się przy ziemi odrosty należą do tej samej odmiany szlachetnej. Należy unikać pnączy rozmnażanych z siewu, gdyż zakwitają nie wcześniej, jak po 8-12 lat uprawy.

Po posadzeniu rośliny w ogrodzie należy zapewnić jej staranną opiekę, trzeba ją regularnie podlewać, wiosną nawozić oraz osłaniać na zimę przed mroźnym wiatrem. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, jednak roślina łatwo odbija z korzeni, choć już nie zakwitnie.  Po 2-3 latach od posadzenia, na przełomie lipca i sierpnia, warto pnącze silnie przyciąć nad czwartym liściem tegorocznych przyrostów, co pozwoli przyspieszyć zawiązywanie się pąków kwiatowych.

Dla glicynii należy przygotować bardzo mocne podpory, po których będzie się pięła. Mogą to być drewniane kratownice, przykręcane do ścian budynków od strony południowej, pergole, trejaże, altany czy metalowe konstrukcje w formie bramek. Zbyt słabe podpory mogą ulec uszkodzeniom pod wpływem dużego ciężaru roślin lub zostać zgniecione przez owijające się pędy. Cierpliwi ogrodnicy mogą spróbować prowadzić glicynie w formie drzewka. Wymaga to systematycznego przycinania pojawiających się, długich pędów, ale uzyskany efekt jest wart tego wysiłku.