Jagoda kamczacka

Lonicera caerulea var. kamtschatica
Jagoda kamczacka

Jagoda kamczacka, zwana także suchodrzewem kamczackim, to krzew naturalnie występujący na północny Azji. Roślina dostarcza smacznych i bardzo zdrowych owoców, jednych z pierwszych w sezonie, bo dojrzewających już pod koniec maja.

Krzewy jagody kamczackiej dorastają przeciętnie od 1,5 do 2 m wysokości i podobnej szerokości. Tworzą zmienne w kształcie, owalne liście długości 7-9 cm. Blaszki liściowe są początkowo jasnozielone, potem ciemnieją, od spodu są niebieskawe. Młode liście pokrywają miękkie włoski. Kwiaty rozwijają się wczesną wiosną, w pierwszej połowie kwietnia, są niepozorne, wargowe, żółtokremowe, wytrzymują przymrozki nawet do -7 st. C. Najczęściej są zapylane przez trzmiele. Jagoda kamczacka jest gatunkiem obcopylnym. Aby uzyskać obfite plonowanie należy posadzić obok siebie kilka krzewów, najlepiej różnych odmian kwitnących w tym samym czasie. Owocowanie rozpoczyna się już w 2 lub 3 roku po posadzeniu, natomiast pełnia owocowania następuje w 5 roku po posadzeniu. Wówczas z jednego krzewu średnio zbiera się od 3 do 4 kg owoców. Owoce to wydłużone, cylindryczne jagody długości 1 do 3 cm. Ich skórka jest granatowa, pokryta srebrzystym, woskowym nalotem. W smaku są słodko-winne, mniej lub bardziej słodkie, z nutą goryczki. Owoce dojrzewają na przełomie maja i czerwca oraz w czerwcu, a w przypadku najpóźniejszych odmian owocowanie rozciąga się nawet na początek lipca. Jagody nie dojrzewają równomierne, więc należy zbierać je sukcesywnie. U niektórych odmian owoce opadają po dojrzeniu, u innych utrzymują się na krzewach. Owoce są bogate w antocyjany, witaminy, makro i mikroelementy, korzystnie wpływające na zdrowie. Działają antyseptycznie oraz wzmacniają naczynia krwionośne, usuwają z organizmu toksyny i metale ciężkie. Nadają się do spożywania na surowo oraz przetwarzania – wyrobu soków, dżemów, wina, suszenia i mrożenia.

Wśród kilkudziesięciu dostępnych na rynku odmian warto zwrócić uwagę na wyselekcjonowane w Polsce: ‘Atut’, ‘Brązowa’, ‘Jolanta’, ‘Wojtek’, ‘Zojka’. Najpopularniejsze i łatwo dostępne w szkółkach są odmiany wyhodowane w Rosji, takie jak: ‘Amphora’, ‘Bakczarskaja Jubilejnaja', ‘Bakczarskij Velikan’, ‘Czelabianka’, ‘Dinnopłodnaja’, ‘Leningradski Velikana’, ‘Morena’, ‘Nimfa’, ‘Vostorg’. Warte polecenia są odmiany kanadyjskie: ‘Honeybee’, ‘Indigo Gem’ oraz ‘Indigo Yum’. Wymienione odmiany są szczegółowo opisane na stronie internetowej e-katalogroslin.pl

Jagoda kamczacka toleruje gleby piaszczyste i suche, choć najlepiej rośnie na podłożach piaszczysto-gliniastych, lekko kwaśnych (pH 6-6,5), umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych do półcienistych. Roślina jest w pełni mrozoodporna i zdrowa. Jedynym problemem może być porażenie liści przez mączniaka prawdziwego, co objawia się występowaniem białych, mączystych plam na ich powierzchni. W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów choroby krzewy należy opryskać jednym z kilku dostępnych na rynku środków ochrony roślin przeznaczonym do zwalczania patogenu. Jagoda kamczacka jest krzewem długowiecznym, dożywa nawet 40 lat.