Kocimiętki to aromatyczne byliny rabatowe, uprawiane dla ozdobnych kwiatów i liści. Na świecie występuje około 250 gatunków kocimiętek. Najpopularniejszym z uprawianych u nas gatunków jest kocimiętka Faassena oraz odmiany uzyskane z jej udziałem.
Odmiana ‘Six Hills Giant’ zwraca uwagę bujny wzrostem, osiąga prawie dwa razy większe rozmiary niż gatunek. Jej kępy dorastają do 60 cm wysokości i podobnej szerokości. Łodygi od dołu są rozgałęzione, liście są szarozielone, nieduże, sercowate, osadzone na krótkich ogonkach. Ich powierzchnia jest pomarszczona i pokryta włoskami a brzegi karbowane. Niebieskie kwiaty wyrastają z fioletowych kielichów zebranych w okółki rozmieszczone piętrowo na łodygach. Zrośnięte u nasady płatki tworzą lejkowatą rurkę zakończoną dwiema wargami. Warga górna zakończona jest dwiema łatkami, a dolna trzema. Roślina kwitnie długo i obficie, od lata do jesieni. Obcinanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje rośliny do tworzenia nowych kwiatów.
Kocimiętki cieszą się rosnącą popularnością. Coraz częściej można je spotkać nie tylko w przydomowych ogródkach i na działkach, ale też w zieleni miejskiej i osiedlowej, jako rośliny stosowane do dekoracji balkonów lub tarasów, sadzone w donicach lub skrzynkach. Ich zapach (niestety nie przez każdego odbierany jako przyjemny) podobno skutecznie odstrasza komary i muchy. Rośliny te są także znane z wydzielania substancji feromonowych wywołujących stany euforyczne u kotów. Jednak nie wszystkie koty reagują w ten sam sposób na kocimiętki. Okazuje się, że około 30% populacji tych zwierząt wcale nie reaguje na kocimiętki. Kocimiętki są cennymi roślinami sprzyjającymi owadom zapylającym, ich kwiaty produkują odżywczy nektar i pyłek. W czasie kwitnienia rośliny są licznie odwiedzane przez pszczoły, motyle, trzmiele, ćmy i inne pożyteczne owady.
Kocimiętki to byliny o bardzo małych wymaganiach uprawowych. Mogą rosnąć niemal na każdej glebie, o ile nie jest zbyt sucha, zbyt ciężka lub mokra. Nie wymagają żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych, poza wiosennym usunięciem zaschniętych zeszłorocznych łodyg, są w pełni odporne na mróz, rzadko chorują. Do prawidłowego wzrostu i obfitego kwitnienia potrzebują słonecznego stanowiska.