Microbiota decussata

Microbiota decussata
mikrobiota syberyjska

Mikrobiota syberyjska jest jednym z niewielu przedstawicieli gatunków iglastych, które dobrze rosną w miejscach ocienionych. Doskonale sprawdza się zwłaszcza jako roślina okrywowa. Przy naprawdę niewielkich wymaganiach uprawowych oraz pełnej mrozoodporności roślina ta jest ciągle jeszcze niedoceniana i zbyt rzadko stosowana, zwłaszcza w zieleni parkowej i osiedlowej. 

Mikrobiota syberyjska naturalnie występuje w rejonach nadoceanicznych południowo-wschodniej Syberii i jest jedynym reprezentantem rodzaju Microbiota. Gatunek odkryto dopiero w 1923 roku, a do szerokiej uprawy wprowadzono w latach 80 XX wieku. Jest to zimozielony, wolnorosnący krzew o stosunkowo płaskim, rozłożystym pokroju, dorastający maksymalnie do 1 m wysokości i znacznie większej szerokości. Młode pędy wznoszą się ukośnie do góry. Z wiekiem ich podstawy pokładają się na ziemi i zakorzeniają, dlatego krzewy nadają się do sadzenia na pochyłych zagonach i skarpach, które umacniają i zabezpieczają przed erozją. Delikatne, ażurowe gałązki są płasko rozgałęzione, wznoszą się ku górze, a następnie łukowato opadają ku ziemi. Szarozielone listki mają postać łusek, są zaostrzone i zaopatrzone w żywiczne gruczołki. Późną jesienią i zimą krzewy nabierają rudawej, purpurowo-miedzianej, a czasem wręcz rdzawej barwy. Zmiana barwy wynika ze zmiany zawartości antocyjanów w mezofilu, dzięki czemu rośliny mogą prowadzić bardziej efektywnie proces fotosyntezy w warunkach ograniczonego dostępu światła. Niewielkie, niemal niezauważalne szyszki (4-6 mm długości) są zbudowane z zaledwie 1-2 par łusek. W szyszce zawiązuje się tylko jedno jajowate nasiono.

Krzewy nie mają specjalnych wymagań uprawowych. Dobrze rosną na większości przeciętnych, przepuszczalnych gleb ogrodowych, na stanowiskach słonecznych po zacienione. Rośliny wykazują pełną mrozoodporność (w końcu pochodzą z Syberii), ale są wrażliwe na letnią suszę, dlatego w przypadku bezdeszczowej pogody i utrzymujących się upałów krzewy należy od czasu do czasu podlewać, zwłaszcza w pierwszym roku po posadzeniu. Mikrobiota nie sprawia prawie żadnych kłopotów, rośnie zdrowo i prawie nigdy nie jest atakowana przez szkodniki.  

Gęste krzewy mikrobioty syberyjskiej nadają się do sadzenia w ogrodach przydomowych, zieleni osiedlowej, miejskich parkach, na cmentarzach. Gatunek jest polecany do sadzenia w miejscach półcienistych, a nawet cienistych, tam, gdzie zależy nam na utrzymaniu zwartej, zielonej okrywy.