27 listopada 2013
Picea omorika 'Pendula'
świerk serbski 'Pendula'
Świerk serbski to eleganckie drzewo iglaste, doskonale przystosowane do uprawy w warunkach klimatycznych Polski. Jest to endemit i relikt trzeciorzędowy, naturalnie spotykany tylko na niewielkim obszarze w dolinie rzeki Driny płynącej przez góry Bośni i Hercegowiny. W odróżnieniu od krajowego gatunku, świerk serbski jest mniej wymagający pod względem uprawy. Obok świerka kłującego jest to jeden z najcenniejszych gatunków ozdobnych przeznaczonych do sadzenia na terenach miejskich, w zieleni osiedlowej oraz ogrodach prywatnych.
Świerk serbski ‘Pendula’ to oryginalna, stara odmiana uprawiana od prawie stu lat, wyselekcjonowana spośród roślin uzyskanych z wysiewu nasion. Jest to piękna forma drzewiasta o wąskim, płaczącym pokroju, dorastająca po 20 latach uprawy do 10-12 m wysokości. Gałęzie boczne są skierowane do dołu odchylając się łukowato na zewnątrz, a drobne gałązki zwisają. U starszych egzemplarzy gałęzie zwisają wzdłuż pnia. Płaskie igły długości do 2 cm są dosyć szerokie, mają zaokrąglone wierzchołki. Od spodu na igłach widoczne są woskowe paski, od góry igły są ciemnozielone i błyszczące. Srebrzysto-niebieska spodnia strona igieł uwidacznia się na odwróconych gałązkach, tworząc ciekawy efekt kolorystyczny. Młode rośliny w pierwszych latach uprawy w szkółce są przywiązywane do bambusowego palika w celu wyprowadzenia przewodnika. Później, po wytworzeniu silnego pędu przewodniego, nie wymagają pomocy i same tworzą prosty pień.
Świerk serbski, dobrze rośnie na glebach świeżych, przepuszczalnych, gliniasto-piaszczystych, lekko kwaśnych, w miejscach umiarkowanie wilgotnych, lecz nie podmokłych. W przypadku zalewania systemu korzeniowego rośliny mogą być porażane przez patogeny glebowe powodujące ich zamieranie. Jednak gatunek ten jest rzadko atakowany przez szkodniki lub porażany przez choroby. Nie wymaga też żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Rośliny należy sadzić na stanowiskach słonecznych, otwartych lub zamkniętych, bowiem gatunek i jego odmiany są u nas w pełni odporne na mróz. Istotną zaletą świerka serbskiego jest wysoka tolerancja na suszę, a także na suche i zanieczyszczone powietrze. Dlatego coraz częściej, zarówno w mieście jak i na prowincji, możemy spotkać szpalery właśnie ze świerka serbskiego.
Niezwykle ozdobna i oryginalna forma płacząca ‘Pendula’ cieszy się sporym zainteresowaniem kolekcjonerów i miłośników roślin. Odmiana ta najlepiej prezentuje się w miejscach wyeksponowanych sadzona pojedynczo lub w niewielkich grupach, np. po 3 sztuki. Może pełnić rolę tzw. strażnika, czyli rośliny posadzonej po obu stronach bramy wjazdowej na posesję, w sąsiedztwie reprezentacyjnego wejścia do budynku lub oddzielnie, jak tzw. soliter. Wąski pokrój sprawia, że drzewo możemy posadzić nawet w niewielkim ogródku przydomowym.