22 marca 2016
Platycladus orientalis 'Aurea Nana'
Platycladus orientalis ‘Aurea Nana’
Żwotnik wschodni 'Aurea Nana'
Biota wschodnia, bo tak brzmi obecnie polska nazwa tego gatunku, pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie od dawna była uprawiana na terenie północnych Chin, Korei i Mandżurii. Wspomniany gatunek jest lepiej znany, i ciągle jeszcze bardzo często spotykany, pod dawną nazwą taksonomiczną Thuja orientalis – żywotnika wschodniego. Zmiana nazwy była podyktowana wynikami badań z zakresu systematyki botanicznej, które wykazały, że pomimo pozornie dużego podobieństwa, biota różni się znacznie od żywotnika i dlatego zaklasyfikowano ją jako osobny rodzaj botaniczny. Spośród stosunkowo niewielkiej liczby dostępnych w krajowych szkółkach odmian bioty wschodniej na uwagę zasługuje ‘Aurea Nana’ – karłowy krzew o ciekawym ułożeniu pędów i atrakcyjnej, żółtej barwie łusek.
Najstarsze doniesienia o uprawie
Platycladus orientalis ‘Aurea Nana’ pochodzą z Wielkiej Brytanii z 1804 roku, zatem historia tej popularnej i jednej z najczęściej dzisiaj uprawianych odmian bioty liczy już ponad 200 lat. ‘Aurea Nana’ to zwarty, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 70 centymetrów. Najstarsze okazy dorastają w naszych warunkach klimatycznych do około 2,5 – 3 metrów wysokości. Krzewy charakteryzują się gęstym i bardzo regularnym ułożeniem pędów zarówno u młodych, jak i dorosłych okazów. Gałązki są delikatne, wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, pokryte złocisto-żółtymi łuskami. Żółta barwa jest szczególnie intensywna na młodych przyrostach. Zimą łuski przybierają odcień miedzi. Wszystkie pędy odmiany ‘Aurea Nana’ są wzniesione, a ich interesującą, regularną aranżację można porównać do ułożenia kartek w stojącej, otwartej książce. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle po latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki, bardzo ciekawe i ozdobne, szczególnie przed dojrzeniem. Młode szyszki są kremowo-cytrynowe, pokryte grubą warstwą woskowego nalotu, składają się ze sztywnych łusek z odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając kilka ziarenkowatych nasion.
Platycladus orientalis ‘Aurea Nana’ niestety jest wrażliwa na silne mrozy. Bez problemu może być uprawiana w zachodniej części kraju, w pasie nadmorskim i na Dolnym Śląsku, gdzie zimy są zwykle łagodniejsze, a powietrze bardziej wilgotne, natomiast w pozostałych rejonach należy sadzić ją w miejscach zacisznych, osłoniętych od wschodnich i północnych wiatrów. Roślina lubi wapienne gleby, stanowiska ciepłe i słoneczne. Dobry efekt przynosi osłanianie krzewów cieniówką na okres zimy, co ze względu na powolne tępo wzrostu nie sprawia większego problemu nawet w przypadku starszych egzemplarzy. Biota wschodnia ma małe wymagania glebowe i wilgotnościowe, zwykle rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki.
Odmiana ‘Aurea Nana’ została odznaczona przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS nagrodą AGM, przyznawaną za szczególne walory dekoracyjne oraz łatwość uprawy. Platycladus orientalis ‘Aurea Nana’ najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi oraz na wrzosowiskach. Pośród gęsto ułożonych pędów doskonałe warunki lęgowe znajduje wiele gatunków ptaków, a ich poranne śpiewy z pewnością umilą chwile spędzone w ogrodzie.
