18 września 2012
Pyrus communis 'Konferencja'
Pyrus communis 'Konferencja'
grusza 'Konferencja'
Historia uprawy grusz sięga czasów Homera, kiedy to około 1000 roku przed naszą erą odkryto szczepienie - niezawodną metodę rozmnażania wyselekcjonowanych typów drzew owocowych pozwalającą zachować wszystkie cechy rośliny matecznej. Dzikie grusze najprawdopodobniej pochodzą z krajów Azji Środkowej. Do Ameryki trafiły w czasach Krzysztofa Kolumba, wcześniej bowiem były nieznane na tym kontynencie. Obecnie do rodzaju Pyrus zaliczamy około 30 dzikich gatunków grusz, występujących naturalnie od Europy Zachodniej po Azję Wschodnią. Odmiany europejskie wywodzą się od Pyrus pyraster i Pyrus caucasica, a ich owoce charakteryzują się typowym dla nas, ‘gruszkowatym’ kształtem, podczas gdy owoce odmian azjatyckich, potomków Pyrus pyrifolia i Pyrus ussuriensis, z wyglądu przypominają bardziej jabłka.
Jedną z najczęściej współcześnie uprawianych grusz jest ‘Konferencja’, odmiana wyhodowana w drugiej połowie XIX wieku przez angielskiego ogrodnika Riversa z Sawbridgeworth.
Drzewa ‘Konferencji’ początkowo rosną silnie, ale po pewnym czasie ich tempo wzrostu słabnie. Oczywiście w największym stopniu siłę wzrostu drzewek determinuje rodzaj podkładki, na której zaszczepiono rośliny. Młode drzewa dosyć szybko wchodzą w okres owocowania, plonują bardzo obficie, ale nie zawsze corocznie. Średniej wielkości owoce są wydłużone, zielone, z charakterystycznym ordzawieniem na skórce. Miąższ dojrzałych owoców jest wyjątkowo smaczny – bardzo soczysty, słodki, masłowy. ‘Konferencja’ jest zaliczana do odmian późnych, jej owoce dojrzewają pod koniec lata, zwykle nadają się do zbioru w drugiej połowie września.
Drzewa preferują klimat ciepły, charakteryzujący się łagodnymi zimami i słonecznym, wręcz upalnym latem. W najchłodniejszych rejonach Polski – na Suwalszczyźnie – zdarza się, że w niektóre zimy drzewa przemarzają, jednak na pozostałej części kraju zwykle dobrze zimują. Grusze należy sadzić w miejscach słonecznych, na glebach żyznych, wilgotnych, ale przepuszczalnych. Wybierając drzewko przeznaczone do uprawy w ogrodzie przydomowym należy zwrócić uwagę, aby miało silny i równomiernie rozbudowany system korzeniowy, prosty pień, dobrze wyprowadzony przewodnik i liczne, najlepiej krótkie, pędy boczne. Do uprawy amatorskiej najlepiej wybrać drzewka dwuletnie, które po wyrośnięciu w pierwszym roku szkółki do wysokości 120–150 cm pozostawiono bez przycięcia. Drzewka takie tworzą prawidłową koronę z wieloma krótkimi pędami bocznymi z zawiązanymi pąkami kwiatowymi. ‘Konferencja’ jest odmianą mało podatną na choroby. Jej najgroźniejszym szkodnikiem są miodówki – owady zaliczane do pluskwiaków równoskrzydłych. Szkodniki należy zwalczać środkami selektywnymi (bezpiecznymi dla owadów pożytecznych) na początku okresu wegetacyjnego.
