9 grudnia 2024
Rozchodnik biały
To jeden z wielu przedstawicieli roślin z rodziny gruboszowatych, charakteryzujących się zdolnością gromadzenia zapasu wody w liściach i łodygach. Określane mianem sukulentów rozchodniki zasiedlają podłoża suche, nasłonecznione, o dużej przepuszczalności. Uprawiane w ogrodach czy na balkonach nie sprawiają kłopotu, zdobiąc rabaty swoim ulistnieniem oraz obfitym kwitnieniem.
Rozchodnik biały to gatunek występujący w północnej Afryce, południowej, środkowej i zachodniej Europie oraz w zachodniej Azji. Do Polski został introdukowany w XIX wieku, jest spotykany w Sudetach i Karpatach. Był stosowany jako roślina lecznicza, sok wyciśnięty z liści wykorzystywany był w medycynie ludowej. Obecnie gatunek ten jest uprawiany jako roślina ozdobna, oferowana w szkółkach i centrach ogrodniczych.
Rozchodnik biały to niski, zimozielony sukulent szybko zadarniający podłoże, dorastający zaledwie do kilku cm wysokości. Płożące się po ziemi łodygi są pokryte drobnymi, mięsistymi, zaokrąglonymi listkami magazynującymi wodę. W miejscach silnie nasłonecznionych i suchych liście przybierają czerwonawe zabarwienie. Wyrastające w czerwcu cienkie, ale sztywne pędy kwiatostanowe mają do 10 cm wysokości, zwieńczone są drobnymi białymi lub różowymi kwitami, zebranymi w szerokie baldachogrona. Kwitnie do sierpnia.
Rozchodnik biały wymaga dużo słońca i przepuszczalnego podłoża, najlepiej rośnie na glebie lekkiej, piaszczystej, jest odporny na mróz. Najlepiej prezentuje się w ogrodach skalnych, gdy wypełnia przestrzenie między kamieniami, na rabatach bylinowych, murkach, skarpach, kwietnikach, w ogrodach dachowych - jednym zdaniem wszędzie tam, gdzie ze względu na niedobór wody inne rośliny nie zdają egzaminu. Można go też uprawiać w płaskich pojemnikach ustawianych na słonecznych parapetach, balkonach i tarasach.
