20 listopada 2018
Cedr himalajski 'Karl Fuchs'
Cedrus deodara 'Karl Fuchs'
Cedr himalajski 'Karl Fuchs'
Cedry to wyjątkowo malownicze drzewa tworzące charakterystyczne, szerokie korony, w Europie uprawiane głównie w krajach śródziemnomorskich, ale też nierzadko sadzone jako drzewa parkowe i alejowe w Niemczech, we Francji i Wielkiej Brytanii. Rośliny te są wytrzymałe na suszę i dobrze rosną w warunkach miejskich. Zachwycają nie tylko pięknymi, zimotrwałymi igłami, ale też dużymi, jajowatymi szyszkami pojawiającymi się na szeroko rozpostartych gałęziach.
Obecnie botanicy wyróżniają tylko dwa gatunki cedrów, cedr libański (z dwoma podgatunkami – cedrem atlaskim oraz cedrem cypryjskim) oraz cedr himalajski. Wszystkie są bardzo atrakcyjnymi drzewami, ale niestety nie są w pełni odporne na mróz.
Wyjątkiem w tej grupie jest cedr himalajski ‘Karl Fuchs’ – odmiana o podwyższonej mrozoodporności, wyselekcjonowana przez
Güntera Horstmanna pod kątem zastosowania w krajach skandynawskich z nasion zebranych przez Karla Fuchsa w prowincji Paktia
w Afganistanie i nazwano na cześć niemieckiego dendrologa. Roślina ta nie tylko dobrze sprawdza się na zachodzie Polski, ale świetnie rośnie i zimuje także w centralnych rejonach kraju.
Cedr himalajski ‘Karl Fuchs’ to drzewo o stożkowym pokroju i niebieskawej koronie, dorastające po 15 latach uprawy do około 5 m wysokości. Tworzy prosty pień i szeroko rozpostarte gałęzie, których końce przewieszają się. Igły są krótkie, mają od 1,5 do 2,5 cm długości, są sztywne, zaostrzone, srebrzystoniebieskie, zimozielone. Na krótkopędach igły są zebrane w pęczki po 20-30, na długopędach są osadzone spiralnie. Cedry są roślinami jednopiennymi. Już w młodym wieku tworzą 6-8 cm długości szyszki męskie, produkujące pyłek, natomiast szyszki żeńskie zwykle tworzą się dopiero na starszych roślinach, są jajowate, mają do 13 cm długości
i do 9 cm szerokości. Szyszki żeńskie dojrzewają jesienią w drugim roku po kwitnieniu i rozsypują się na drzewach, podobnie jak u jodeł.
‘Karl Fuchs’ nie jest drzewem wymagającym w stosunku do podłoża. Dobrze rośnie na przeciętnych, przepuszczalnych glebach ogrodowych. Wymaga stanowisk słonecznych, osłoniętych zimą od wiatru. Ze względu na malowniczy pokrój i niskie ugałęzienie doskonale nadaje się do sadzenia w miejscach eksponowanych. Młode rośliny w pierwszych latach uprawy „na wszelki wypadek”
warto okryć na zimę stroiszem. Starsze egzemplarze dobrze zimują i nie wymagają zabezpieczania.
Pozostałe mrozoodporne i warte popularyzacji w Polce odmiany cedra himalajskiego (zaliczane do Grupy Paktia - od nazwy wspomnianej prowincji w Afganistanie, skąd pozyskano nasiona) to ‘Eisregen’, ‘Eiswinter’ i ‘Polar Winter’.