Taxus ×media ‘Viridis’
Cis pośredni ‘Viridis’
Cis pośredni to cenny krzew iglasty doskonale nadający się do tworzenia zimozielonych żywopłotów, oferowany w licznych odmianach przez niemal wszystkie krajowe szkółki i centra ogrodnicze. Gatunek ten jest mieszańcem cisa pospolitego (T. baccata) i cisa japońskiego (T. cuspidata), został wyhodowany około 1900 roku w USA. Najważniejszą cechą użytkową cisa pośredniego, odziedziczoną po japońskim rodzicu, jest jego wysoka odporność na mróz, przewyższająca mrozoodporność rodzimego gatunku – cisa pospolitego. Ciś pośredni znosi spadki temperatury do -30 st. C.
W wyniku prowadzonej selekcji uzyskano szereg cennych odmian ogrodowych cisa pośredniego, w tym liczne formy żywopłotowe i soliterowe o zwartym i wzniesionym pokroju. Ciekawym, wartym uwagi kultywarem, wprowadzonym do uprawy około 1948 roku w USA, jest odmiana ‘Viridis’. Krzew ten rośnie dosyć silnie i szybko, przyjmuje pokrój wąskokolumnowy, w wieku 10 lat osiąga około 1,5 m wysokości i 0,4 m średnicy. Starsze egzemplarze dorastają do 5 m wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane, sztywne, pokryte błyszczącymi, jasnozielonymi igłami do 3 cm długości i 3 mm szerokości. Jest to odmiana męska, nie zawiązuje nasion. W jego gęstej koronie, zwłaszcza w przypadku starszych egzemplarzy, chętnie gniazdują ptaki.
Cis pośredni do uprawy wymaga gleb dość żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Źle rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. Charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością i z powodzeniem może go sadzić na terenie całego kraju. Jako jeden z niewielu przedstawicieli roślin iglastych cis dobrze rośnie w cieniu. Ze względu na zwarty, kolumnowy pokrój nie wymaga przycinania, niemniej, podobnie jak wszystkie cisy, doskonale regeneruje się po cięciu. Jest to odmiana zdrowa, wykazuje pełną mrozoodporność w naszym klimacie.
Cis pośredni ‘Viridis’ doskonale sprawdza się w niewielkich ogrodach przydomowych i osiedlowych, gdzie ze względu na brak miejsca nie można zastosować form silnie rosnących. Warto go też sadzić na działkach, cmentarzach i w parkach, w kompozycjach z innymi krzewami iglastymi. Rośliny można sadzić pojedynczo lub w formie szpalerów i żywopłotów, w rozstawie 80-100 cm.