15 czerwca 2010
Clematis 'Alionushka'
Niezwykle bogate walory dekoracyjne powojników czynią je jednymi z najpiękniejszych pnączy. Ich wielka różnorodność odmianowa sprawia, że odpowiednio dobrane mogą rosnąć niemal na każdym stanowisku w ogrodzie. Najbardziej znane są powojniki wielkokwiatowe, ale w ostatnich latach popularne i modne stają się powojniki o drobniejszych kwiatach i słabszej sile wzrostu. Jedną z nich jest ‘Alionushka’.
Clematis (powojnik) ‘Alionushka’ został wyhodowany na Ukrainie. Pochodzi od Clematis integrifolia (powojnika całolistnego) i jest zaliczany do grupy powojników bylinowych (Grupa Integrifolia). Wzniesione pędy dorastają do 1,5-2 m wysokości, nie czepiają się podpór lecz na nich wspierają. Na pędach osadzone są zielone, całobrzegie pojedyncze liście. Przewisające, dzwonkowate kwiaty o średnicy około 7 cm pojawiają się od połowy czerwca. Ciekawostką jest to, że kwiaty powojników są bezpłatkowe. Oznacza to, że barwne elementy nie są płatkami korony lecz rozrośniętymi działkami kielicha. Kwiaty ‘Alionushki’ są różowe, składają się z 4 długich działek o podwiniętych fantazyjnie brzegach i przebiegającym przez środek, ciemnoróżowym pasem na zewnętrznej stronie. Pnącze kwitnie bardzo obficie i długo, aż do września. Po kwitnieniu wydaje przyciągające uwagę, dekoracyjne, puszyste, jedwabiste owocostany, równie długo utrzymujące się na pędach. Zimą części nadziemne powojnika zamierają, natomiast część podziemna pozostaje żywa i z niej na wiosnę wyrastają nowe pędy.
Clematis ‘Alionushka’, podobnie jak inne odmiany z Grupy Integrifolia, ma małe wymagania uprawowe. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, na glebie żyznej, przepuszczalnej o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Jest pnączem łatwym w uprawie. Międzynarodowe Towarzystwo Powojnikowe umieściło ‘Alionushkę’ na liście odmian dla początkujących ogrodników. W przeciwieństwie do powojników wielkokwiatowych nie zapada na groźną chorobę – uwiąd. Szkodniki sporadycznie atakują pnącze i nie stanowią problemu w jego uprawie. Zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się do wiosennego usuwania zeszłorocznych, zaschniętych pędów, na miejsce których pojawią się nowe, oraz nawożenia. Dzięki temu, że pnącze zimuje ukryte pod ziemią, jest całkowicie mrozoodporne. Nawożenie najlepiej przeprowadzać w połowie kwietnia nawozami o spowolnionym działaniu, wsypując do 2-3 otworów głębokości 5-10 cm, wykonanych wokół rośliny, po około 10 g nawozu. W okresie
Clematis ‘Alionushka’ jest rośliną niezwykle uniwersalną i znajduje wiele zastosowań. W 1998 roku uzyskała nadawane przez Brytyjskie Stowarzyszenie Powojnikowe (BCS) wyróżnienie Certificate of Merit za zdrowotność, odporność i dekoracyjność oraz najwyższe wyróżnienie Royal Horticulture Society (RHS) – nagrodę AGM. ‘Alionushka’ może być uprawiana jako roślina okrywowa. Pozbawiona podpór płoży się po ziemi tworząc barwną okrywę. Bardzo dobrze komponuje się z bylinami na rabatach oraz z innymi roślinami, z różami, niewielkimi krzewami oraz roślinami iglastymi, które stanowią piękne tło dla różowych kwiatów. Posadzona sadzona w bliskim sąsiedztwie berberysów, forsycji czy pigwowców – gatunków kwitnących wiosną - wspiera się na pędach tych krzewów i sprawia wrażenie powtórnego, tym razem nietypowego kwitnienia, podnosząc ich atrakcyjność. Szczególnie pięknie prezentuje się w zestawieniu z sosna kosodrzewiną i silnie rosnącymi płożącymi jałowcami. Ponadto ‘Alionushka’ jest polecana do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach oraz w ogrodach przydomowych, działkach i w zieleni miejskiej.
fot. Magdalena Tomżyńska