29 maja 2017

Hortensja pnąca

Podziel się!

Hydrangea anomala subsp.petiolaris
hortensja pnąca

 

Hortensja pnąca, pomimo że bardzo wartościowa i oryginalna, to jednak rzadko jest uprawiana w rodzimych ogrodach. Większość znanych hortensji stanowią krzewy, przeważnie ozdobne z kwiatów, tymczasem hortensja pnąca, oprócz delikatnych, ażurowych kwiatostanów, ma piękne liście i ładne pędy, które potrafią wspinać się na wysokość nawet 20 metrów. Hydrangea anomala subsp. petiolaris pochodzi z Dalekiego Wschodu, z wysp Japonii, Kuryli, Sachalina i Korei. Roślina tworzy na pędach korzenie przybyszowe, bardzo podobne do tych występujących u bluszczu pospolitego, za ich pomocą pnie się po pniach i grubszych konarach sąsiadujących z nią drzew, skałach, murach lub porowatych ścianach budynków. Same pędy, pokryte czerwonobrunatną, łuszczącą się korą, lekko pofalowane i przylegające do podpór, stanowią ciekawy akcent kolorystyczny, szczególnie w okresie bezlistnym. Owalne, ciemnozielone blaszki liściowe, osadzone na smukłych ogonkach, dorastają do 10 cm średnicy i gęsto pokrywają wszystkie gałązki. Jesienią przebarwiają się na ciepły, złocisty kolor. Pierwszy raz rośliny zakwitają zwykle po kilku latach uprawy. Kwiatostany złożone z dwóch rodzajów kwiatów pojawiają się na przełomie czerwca i lipca. Większe, białe kwiaty, pozbawione słupków i pręcików, otaczają delikatną chmurką jedynie brzegi talerzykowatych kwiatostanów, których wnętrze wypełnia cała masa drobnych, seledynowych kwiatów płodnych. Owoce, niczym nie wyróżniające się torebki, mają znikome znaczenie dekoracyjne, ale zaschnięte kwiatostany dosyć długo utrzymują się na pędach, zdobiąc je w okresie jesieni i zimy.

Hortensja pnąca wymaga gleb żyznych, próchniczych i wilgotnych, stanowisk zacisznych, cienistych o wysokiej wilgotności powietrza. W pierwszych dwóch lub trzech latach po posadzeniu rośnie dosyć wolno, dopiero po zbudowaniu odpowiedniej masy korzeni przyspiesza tempo wzrostu. Roślina jest w pełni wytrzymała na mrów i długowieczna. Nie wymaga cięcia ani ochrony przed szkodnikami lub chorobami, na które wykazuje dużą odporność. Dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza, dzięki czemu może rosnąć w miastach i na terenach przemysłowych. Sadząc rośliny należy pamiętać, aby nie robić tego zbyt blisko pni drzew lub murów budynków, bowiem w tych miejscach hortensje mogą być narażone na niedostatek wody. Zawsze lepiej posadzić pnącze nieco dalej od podpór i następnie nakierować je na nie. Same zaś podpory powinny być solidne i trwałe, tak aby wytrzymały ciężar rozrośniętych egzemplarzy. W miejscach wystawionych na silne podmuchy wiatru pędy hortensji mogą oderwać się od podpór i runąć na ziemię, dlatego w takich warunkach dobrze jest przywiązać lub podeprzeć rośliny. Hortensja pnąca doskonale nadaje się do okrywania ścian o porowatych powierzchniach, obsadzania murów i parkanów, ukrywania wiat śmietnikowych, osłaniania altanek, obrastania pergoli, trejaży i słupków. Bardzo malowniczo prezentuje się na pniach starych drzew, oparta o duże kamienie lub kratownice. Hortensja pnąca stanowi dobrą alternatywę dla bluszczu, w przeciwieństwie do którego prawie nigdy nie przemarza. Z pewnością zasługuje na szerokie rozpowszechnienie.