Kalina japońska ‘Mariesii’

Viburnum plicatum ‘Mariesii’
Kalina japońska ‘Mariesii’

Kalina japońska to gatunek naturalnie występujący w Chinach, Japonii i na Tajwanie. Do Europy pierwsze krzewy przywieziono około 1865 roku. Zwracają one uwagę bardzo ciekawym, eleganckim ułożeniem gałęzi, fantastycznie prezentujących się wiosną w okresie kwitnienia, a jesienią efektownym przebarwieniem liści.

Kalina japońska ‘Mariesii’ to jedna z najstarszych odmian tego gatunku, opisana w drugiej połowie XIX wieku przez angielskiego botanika i kolekcjonera Charlesa Mariesa, odkrywcę ponad 500 gatunków roślin, które introdukował do Wielkiej Brytanii. Krzew ten charakteryzuje się wzniesionym, szerokim pokrojem  o charakterystycznym, pagodowym ułożeniu gałęzi, tworzących z czasem wyraźne piętra. Roślina dorasta do 2 m wysokości i 3 m szerokości. Jej liście są ciemnozielone, odwrotnie jajowate, ząbkowane, od spodu delikatnie owłosione, jesienią przebarwiają się na czerwono i fioletowo. W maju i czerwcu na krzewach pojawiają się białe kwiaty zebrane w płaskie kwiatostany średnicy 6-10 cm. Kwiatostany są zbudowane z ozdobnych, pełniących rolę powabni kwiatów płonnych (białych) oraz niewielkich, zielonkawobiałych kwiatów płodnych. Kwiatostany wyrastają na sztywnych osadkach wynoszących je ponad liście, są ułożone w dwóch szeregach wzdłuż pędów, tworząc niezwykle efektowny obraz w trakcie kwitnienia. Równie dekoracyjne są owoce tej odmiany, przed dojrzeniem czerwone, a po uzyskaniu dojrzałości granatowoczarne.

Kalina japońska ‘Mariesii’ jest rośliną mało wymagającą, aczkolwiek najlepiej rośnie i kwitnie sadzona na glebach żyznych i lekko wilgotnych. Preferuje miejsca osłonięte, najlepiej półcieniste. Nie jest w pełni odporna na mróz, podczas surowych zim może przemarzać. Polecana do uprawy przede wszystkim w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju, na Dolnym Śląsku i w pasie nadmorskim.

Kalina japońska ‘Mariesii’ to krzew o niezwykle pięknej architekturze, szczególnie efektowny w okresie kwitnienia oraz w czasie jesiennego przebarwiania liści. Ze względu na oryginalny pokrój nadaje się przede wszystkim do sadzenia pojedynczo w ogrodach przydomowych oraz w zieleni osiedlowej, gdzie często panują specyficzne warunki klimatyczne i jest cieplej, niż poza miastem. Pomimo niepełnej odporności na mróz z pewnością jest warty sadzenia i szerokiego rozpowszechnienia.