13 stycznia 2010
Miscanthus giganteus
Trawy ozdobne coraz częściej i śmielej goszczą zarówno w przydomowych ogrodach, jak i terenach zieleni publicznej. Różnorodność pokroju, tempa wzrostu oraz barw dają architektom krajobrazu szerokie pole do popisu. Wśród tej bogatej grupy bylin szczególną uwagę zwraca miskant olbrzymi. Jako jeden z najwyżej rosnących w naszym klimacie gatunków traw doskonale prezentuje się sadzony pojedynczo lub w kompozycjach z innymi bylinami.
Miscanthus giganteus (miskant olbrzymi) został przywieziony do Europy z Azji Południowo-Wschodniej około 1930 roku jako roślina ozdobna. Gatunek powstał w wyniku naturalnego skrzyżowania miskanta chińskiego (Miscanthus sinensis) z miskantem cukrowym (Miscanthus sacchariflorus). Częścią podziemną miskanta olbrzymiego są krótkie kłącza. Corocznie wiosną wyrastają z nich ulistnione, bujne pędy, tworzące okazałe, gęste kępy. Łodygi, zwana u traw źdźbłami, osiągają u tego gatunku imponującą wysokość od 2 do nawet 4 metrów, przy grubości około 1 cm. W przeciwieństwie do większości innych traw, międzywęźla miskantów nie są puste, lecz wypełnione gąbczastym rdzeniem. Ustawione skrętolegle na łodydze, wąsko lancetowate liście dorastają do 1 metra długości. Blaszki liściowe są szorstkie w dotyku, na brzegu ostro piłkowane, ciemnozielone z białym pasem wzdłuż nerwu głównego. Młode, soczyście zielone listki początkowo są wzniesione, później łukowato przewieszają się. Jesienią nabierają słomkowej barwy. Miskant olbrzymi zakwita tylko w rejonach o najdłuższym okresie wegetacji. Atrakcyjne, palczasto-groniaste, srebrzyste a później puszyste wiechy osiągają długość 30 cm. Pozostawione do wiosny kępy stanowią wspaniałą dekorację zimowego ogrodu.
Miskant olbrzymi preferuje gleby żyzne, piaszczysto-gliniaste o pH w zakresie 5,5 – 7,5, stanowiska słoneczne, zaciszne i osłonięte. Umiarkowanie wilgotna gleba zapewnia szybki wzrost, natomiast należy unikać miejsc zbyt suchych lub podmokłych. W pierwszym roku uprawy należy starannie zabezpieczyć rośliny na zimę. Najlepiej obsypać kępy traw korą, trocinami, liśćmi lub słomą. Wiosną trzeba kopczyki usunąć, a zeszłoroczne, zaschnięte pędy obciąć nisko przy ziemi. Wokół roślin można rozsypać uniwersalny nawóz wieloskładnikowy. Ponieważ gatunek tworzy zwarte kępy i nie jest ekspansywny, nie wymaga stosowania specjalnych zabezpieczeń przed odrostami. Miskant olbrzymi wykazuje znaczną tolerancję na zanieczyszczenie gleby i powietrza oraz zasolenie. Ponadto jest rzadko atakowany przez szkodniki lub porażany przez choroby. Dodatkową zaletą gatunku jest jego trwałość i długowieczność. Rośliny posadzone w jednym miejscu dobrze rosną i zachowują ładny pokrój nawet przez kilkanaście lat, co jest istotną cechą najbardziej wartościowych bylin ogrodowych.
Obecność traw nadaje ogrodom ciepły, przyjemny charakter. Szeleszczące na wietrze listki, kołyszące się źdźbła wprowadzają spokój i harmonię. Miscanthus giganteus jest typową rośliną architektoniczną. Wysokie, malownicze kępy najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w kompozycjach z innymi gatunkami traw, przeważnie jako tło rabat bylinowych. Małe wymagania, łatwa pielęgnacja i niskie koszty utrzymania zachęcają do sadzenia miskantów w parkach, na osiedlach, w pobliżu sztucznych zbiorników wodnych oraz w otoczeniu nowoczesnej architektury miejskiej. Interesujący efekt tworzą duże nasadzenia grupowe (rozstawa 1x1m). W przydomowych ogrodach stanowi doskonałe miejsce zabaw dzieci. Miskant olbrzymi uprawia się również dla celów przemysłowych, jako surowiec energetyczny lub substrat do produkcji papieru.