Picea breweriana

Picea breweriana
świerk Brewera

Należy do najoryginalniejszych świerków, jakie można uprawiać w polskich ogrodach. Zachwyca elegancką rzeźbiarską koroną utworzoną przez długie konary, z których swobodnie zwisają wiotkie smukłe pędy boczne. Rośnie bardzo powoli i nie wymaga szczególnej opieki, potrzebuje jedynie dużo miejsca wokół siebie, by wyeksponować swój malowniczy pokrój.

Na swoich naturalnych stanowiskach w wysokich górach na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych jest majestatycznym drzewem iglastym dorastającym do 35 m wysokości. W polskich warunkach jest średniej wielkości drzewem dorastającym zwykle tylko do 10 m. Ponieważ rośnie bardzo wolno, do 15 cm rocznie, uzyskanie większych rozmiarów zajmie mu kilkadziesiąt lat. Szeroką, stożkowatą i dosyć luźną  koronę tworzą ułożone warstwowo, długie konary wznoszące się łukowato ku górze. Malowniczo zwieszają się z nich cienkie, wiotkie, słabo rozgałęzione pędy boczne, mogące osiągać w starszym wieku nawet 2 m długości. Młode pędy są czerwonobrązowe, starsze - siwiejące. Pączki stożkowe są jasnobrązowe i dosyć długie, osiągają 5-8 cm. Igły długości 2,5 cm są miękkie, ciemnozielone, z dwoma białozielonymi paskami od spodu, ułożone promieniście i dość luźno na pędzie. Cylindryczne szyszki długości 8-12 cm i szerokości 3-4 cm pojawiają się tylko na starszych roślinach. W młodości są czerwone, a w miarę dojrzewania stają się brązowe.

Świerk Brewera jest dobrze przystosowany do warunków panujących w polskich ogrodach. Nie kaprysi na jakość gleby, jest odporny na mróz, suszę i zanieczyszczenie powietrza. Lubi miejsca i słoneczne lub lekko półcieniste, wyeksponowane, ale raczej osłonięte. Wystarczy mu przeciętna ziemia ogrodowa, może być gliniasto-piaszczysta, próchniczna, lekko wilgotna o kwaśnym odczynie. Jest całkowicie odporny na mróz (strefa 5b), jedynie młode rośliny w wyjątkowo mroźne zimy mogą wymagać osłony.

Tak dekoracyjne i nieduże drzewo dobrze będzie się prezentowało i w ogrodach przydomowych, i parkach. Jest tylko jeden warunek: świerk Brewera to typowy soliter, dlatego potrzebuje wyeksponowanego miejsca i sporo przestrzeni wokół siebie. Najlepszy jest duży trawnik lub polana z innymi iglakami w tle.